به یاد ماندنی ترین سال بورس تمام شد/آرزو داریم سالی که در پیش دارید همان سالی باشد که آرزو دارید

بنابر گزارش بورس نیوز شاید در کوچه و خیابان از کسی بپرسی سال 93 چگونه گذشت؟ با لبخندی بگوید خوب و بد گذشت اما اگر همین سوال را از یک سهامدار بپرسی با نگاهی پر از بیم و امید بگوید "گذشت اما خیلی سخت". کاری نداریم که در سال 93 چه اتفاقی افتاد هرچند که از مهمترین عوامل سخت گذشتن این سال همین اتفاقات بود، اتفاقاتی که شروع سخت گذشتن آن بر بورسی از داخل شروع شد و در نهایت نیز به خارج ختم شد حالا آن اتفاقات چه بود، همه شما به خوبی می دانید و تکرار آن ذکر مصیبتی است برای بورسی ها که نگفتنش بهتر است.

اما این سال یک مزیت هم داشت، اینکه آه و حسرت عدم استفاده از فرصتی خاص و یا فرصت های از دست رفته برای کسی نماند و همه یک جور بودند کهنه کار و تازه وارد، حرفه ای و غیر حرفه ای یک سرنوشت را داشتند و فقط میزان آن تفاوت داشت. یکی 10 درصد زیان دید و یکی 70 درصدی سرمایه اش از بین رفت، چون سال 93 اصلاً فرصتی نداشت که کسی بتواند از آن استفاده کند ولی بدتر از همه آن بود که آنچه بر سر سرمایه ها آمد از هیچ دستی برای احیاء آن کاری برنیامد.

اما نقطه امید و روشنی که در این آشفته بازار سرمایه وجود داشت تدابیر ظریف و ماهرانه مردی بود که به همراه تیمش هرگاه که برای مذاکره از کشور خارج می شد نگاه همه اهالی تالار را به خود می دوخت، نگاهی که بعدها به علت تبعات و نتایج به دست آمده در مذاکرات، عکس العمل هایی را از خود در معاملات برجای می گذاشت که در بین بورسی ها به "نگاه نوسان گیری" معروف شد و در آخر شد بلای جان سهامداران و شرکت های بورسی.

باید بی تعارف بگوییم که هرچه بورسی ها در سال 93 دیدند و کشیدند اغلب از عدم مدیریت صحیح و تصمیماتی بود که یا گرفته نشد و یا اگر هم گرفته شد زمان مناسبی برای آن انتخاب نشد به عبارت ساده تر اغلب این تصمیمات یا خیلی زود بود یا خیلی دیر.

حمایت عملی و همه جانبه از بورس حلقه مفقوده دیگری بود که در سال 93 اهالی تالار در حسرت آن ماندند و روزگار سپری کردند، زمانی که دست یاری دولت دراز می شد جای دست بهارستان نشینان خالی بود و جایی که نمایندگان مردم بودند جای خالی دولت حفط می شد که البته این جای خالی بیشتر از سمت بهارستانی ها حس می شد تا دولت.

اما سهم خودمان در آنچه که طی سال 93 در بازار سرمایه بر سرمان آمد چه بود؟ سرمایه های ما به خاطر خوش بینی و زود باوری ما بر باد رفت یا به علت توهم و دوری از منطق عقلانی؟ شاید هیچکدام و شاید هم هر دو.

شاید نیمه اول سال با امید و خوش بینی به تکرار روند سال 92 سپری شده و نیمه دوم با ترس و توهم از افزایش روند منفی نیمه نخست سال که این نیز خود به اتفاقات منفی سال 93 خصوصاً در نیمه دوم دامن زد. هرچند که در سه ماهه سوم و چهارم امسال اهالی تالار با حراجی از سهام مواجه بودند اما ترس از عدم حمایت ها، تصمیمات دفعتی و از همه مهمتر نتیجه مذاکرات اجازه خرید و ماندن در سهام پرپتانسیل را به اهالی تالار نداد.

در این بین رسانه ها نیز نقش کم رنگی نداشتند، قطعاً ما هم با کاستی های فراوانی همراه بوده ایم چراکه یکی از مهمترین وظایف ما اطلاع رسانی دقیق و شفاف در جهت ارتقاء فرهنگ سهامداری است موضوعی که بازار سرمایه در نبود آن دچار مشکلات و چالش های فراوانی شده است وب اید کوشید تا در سال جدید برای رفع آن اقدام ویژه و عملی به کار ببندیم.

به هر حال هر طور بود سال 93 هم به پایان رسید، سالی که اگرچه برای بورسی ها منفعتی در بازار سهام نداشت اما کوله باری از تجربه را بر دوش آنها نهاده اکنون با امید به خدا می خواهیم پا به سال 94 بگذاریم سالی که به نظر می رسد امیدهایش بیشتر از ترس و یأس باشد، در سال جدید بازار سرمایه ای پیش رو داریم که از هر نظر آماده حرکت است، آماده شروعی دوباره برای آنچه که در سال 93 کم گذاشته بود، قیمت سهام اغلب شرکت ها حتی از ارزش ذاتی هم پایین تر است، گزارشات پیش بینی درآمد 94 اکثر نمادها امیدوارکننده و مطلوب بوده است.

کاهش نرخ ارز جذابیت بازار سرمایه را بیشتر کرده، اراده تیم اقتصادی دولت بر حمایت از بازار سرمایه است و دولتمردان وعده کاهش نرخ سود سپرده بانکی بر مبنای تورم 16 درصدی را داده اند عملاً ریسک سیستماتیکی بازار سرمایه را تهدید نمی کند و فقط می ماند تنها یک ریسک غیر سیستماتیک که آن نتیجه مذاکرات هسته ای است که امیدواریم این نیز با همت و کوشش تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بزودی مرتفع شود.

در پایان آرزو داریم سال 94 همان سالی باشد که آرزو دارید.