امکانات و مشخصات
اولین اقدام، تدابیر آیرودینامیکی بود که در دماغه کوسه مانند این موتورسیکلت به وجود آمد. این تغییر حاصل آزمایش‌های طولانی در تونل باد است. چراغ‌های جلو نیز به لطف استفاده از 2 عدد لامپ انعکاسی LED، از نوردهی بیشتری نسبت به قبل برخوردار هستند. همچنین سیستم صوتی آن با 2 خروجی و توان 25 وات به ازای هر کانال، نسبت به گذشته کیفیت بهتر و صدای بلندتری دارد. نشیمن‌گاه آن نیز از نو طراحی‌شده است و از زیر آرنجی‌های کشویی بهره می‌برد.
فهرست مشخصات و امکانات CVO بی‌پایان است. اما از برجسته‌ترین آنها می‌توان به صندوق بار در پشت سرنشین اشاره کرد که چراغ‌ترمز و چراغ‌های راهنما نیز روی آن قرار دارند. این موتورسیکلت به یاری بادشکن 34 سانتیمتری، جریان هوا را بهتر از نسل پیش با بادشکن 18 سانتیمتری، به سمت عقب هدایت می‌کند. ضمن اینکه بادشکن‌های طرفین نیروی محرکه، هوا را از جلوی پاهای هدایت‌کننده و سرنشین عبور می‌دهد.
در زیر بادشکن و در بهترین راستای دید سرنشین، صفحه‌نمایش تمام‌رنگی قرار دارد که می‌تواند اطلاعات و هشدارهای صوتی را از طریق 4 خروجی با توان خروجی 75 وات به ازای هر کانال، به اطلاع سرنشین برساند. همچنین این صفحه‌نمایش 5/6 اینچی، سیستم ناوبری سه‌بعدی، رادیو CB، بلوتوث و اتصال USB را نیز در دل خود جای‌داده است. دستگیره‌های ارگونومیک CVO به قطر 3 سانتیمتر که نسبت به قبل، عقب‌تر آمده‌اند و ارتفاع آنها بیشتر شده، هم چون صندلی راحت سرنشین، از سیستم گرمایش بهره می‌برد که دمای نشیمن‌گاه برای سرنشین عقب و هدایت‌کننده موتورسیکلت، به‌صورت مجزا قابل تنظیم است. سیستم قفل‌برقی و سیستم امنیتی H-D که به‌صورت استاندارد روی CVO نصب می‌شود، آن را از دست سارقین مصون نگاه می‌دارد.
علاوه بر این، ترمزهای ABS نصب‌شده روی این هارلی دیوید سون، آن را در یک‌چشم به هم زدن، به حالت سکون درمی‌آورند که البته نباید نقش تایرهای دانلوپ آن در این امر بی‌تأثیر دانست.
آزمایش رانندگی
تا به اینجا، مشخصات هارلی دیویدسون CVO بیش از آنکه به یک موتورسیکلت شبیه باشد، شبیه به یک رولزرویس است، اما باید به سواری و هندلینگ آن نیز پرداخته شود که به این منظور، این موتورسیکلت به جاده‌های شمال کالیفرنیا برده شد تا در مسیری 260 کیلومتری آزموده شود.
ازنظر سواری، در حقیقت هیچ ایرادی نمی‌توان به آن وارد دانست. در CVO احساس می‌کنید که همه‌چیز بهتر از Road Glider معمولی مونتاژ شده است و حس کامل‌تری به سرنشین می‌دهد. Road Glider به‌خودی‌خود، موتورسیکلتی راحت است اما CVO، ابعاد کشف نشده‌ای از راحتی را در یک موتورسیکلت گشوده که سوار بر هیچ موتورسیکلت دیگری نمی‌توانید آن را تجربه کنید. دستگیره‌ها، نشیمن‌گاه و همه‌چیز بسیار راحت و در تعادل خوبی با یکدیگر حس می‌شود و بادشکن جلو باعث شده تا صدای باد، حتی در سرعت‌های بالا به حداقل برسد و سرنشینان بتوانند به‌راحتی از سیستم صوتی باکیفیت CVO لذت ببرند.
برای یک سفر طولانی‌مدت که شاید روی موتورسیکلت، طاقت‌فرسا به نظر برسد، CVO یک گزینه مطلوب و عالی است. ارتفاع این موتورسیکلت از زمین در حد مناسبی قرار دارد که پیچیدن با آن را سهولت می‌بخشد. ترمزهای قدرتمند آن جای هیچ‌گونه نگرانی را برای ایستایی باقی نمی‌گذارند و سیستم تعلیق‌اش نیز باوجوداینکه تنها 6/7 سانتیمتر قابلیت تنظیم ارتفاع دارند، عملکرد بی‌نظیری را از خود نشان دادند. اما آنچه باعث شده تا CVO به این حد از کمال برسد، عملکرد بی‌نقص نیروی محرکه آن است. افت‌وخیز بسیار نرم نیروی محرکه و دورگیری آرام و یکنواخت، باعث شده اصلاً حس نکنید که این موتورسیکلت به نیروی محرکه بنزینی و جعبه‌دنده دستی مجهز است. در هر سرعتی که اهرم گاز را بچرخانید، CVO به‌صورت یکنواخت به‌سرعت خود می‌افزاید. علاوه بر این، باوجود استفاده از خفه‌کننده‌ها برای کاهش صدای نیروی محرکه، CVO همواره با صدایی دل‌نشین، گوش‌های سرنشینان را نوازش می‌کند.
عاشقان دلباخته
تنها 3 ایراد جزئی می‌توان به این موتورسیکلت وارد دانست: اول آنکه این نسخه خاص، به نسبت Road Glider معمولی، 45 کیلوگرم سنگین‌تر بوده و فاقد دنده‌عقب است که یک ضعف بزرگ به شمار می‌آید . دوم آنکه هوای داغ خارج‌شده از رادیاتورهای جانبی، در حالت ایستا، می‌تواند ساق پای سرنشین را کباب کند و سوم، دستگیره‌های به نسبت بزرگ آن است که اگرچه نمی‌توان آنها را ناراحت تلقی کرد، از راحتی کافی برخوردار نیستند و می‌توانستند بسیار راحت‌تر از این طراحی شوند.
بحث قیمت نیز با در نظر گرفتن تمام ویژگی‌های ممتاز CVO، یک عنصر بازدارنده برای خرید مطرح است. اما این موتورسیکلت حتی با داشتن ضعف‌های جزئی و قیمت گزافی که دارد، می‌تواند طرفداران هارلی دیویدسون را به طرفداران دو آتشه این برند تبدیل کند و حتی افرادی که موتورسیکلت‌ها را زیر سؤال می‌برند، به عاشقان دلباخته این برند، مبدل سازد.
