روسیه از اواسط نوامبر ۲۰۱۵ – ابان ۱۳۹۴ - برای بمباران مواضع گروه‌های تروریستی در سوریه، از بمب افکن‌هایی استفاده می‌کند که تاکنون هرگز در عملیات جنگی از آن‌ها استفاده نشده بود.
بسیاری از کار‌شناسان علاوه بر اینکه صرف به کارگیری این بمب‌افکن‌های غول پیکر را قدرت‌نمایی مسکو می‌دانند، مسیر انتخابی آن‌ها برای رسیدن به سوریه را نیز دارای پیامی روشن برای اروپایی می‌دانند که از سال گذشته به تقابل با مسکو پرداخته است.
این بمب‌افکن‌ها که برای بمباران مواضع داعش از روسیه بلند شده و پس از انجام مأموریت، بدون توقف بار دیگر به روسیه بازمی‌گردند، در تازه‌ترین دور از حملات خود مسیری را انتخاب کردند که موجب شد جنگنده‌های تایفون انگلیسی برای اسکورت آن‌ها به هوا برخیزند.
به نوشته روزنامه دیلی تلگراف، دو فروند بمب افکن «Tu-۱۶۰» ارتش روسیه در جریان این عملیات، مسیری حدود ۱۳۰۰۰ کیلومتری را بدون توقف پیموده‌اند. این بمب افکن‌های سوپرسونیک برای رفتن به سمت سوریه، به جای آنکه از مسیر معمول دریای خزر، ایران، عراق و سوریه استفاده کنند، ابتدا از آسمان نروژ، پس از آن از مجاورت آسمان انگلستان در اقیانوس آتلانتیک عبور کرده و پیش از ورود به آب‌های مدیترانه، از فراز تنگه جبل الطارق رد شده‌اند.
بمب‌افکن‌ها در مسیر بازگشت هم در اقدامی غیرمعمول، از مسیر رفت بازنگشته‌اند، بلکه این بار به عراق، ایران و دریای خزر رفته‌اند و آنطور که تلگراف به نقل از یک منبع دفاعی نوشته، عملا «برای به رخ کشیدن برد پروازی خود به ناتو»، مسیری دایره‌ای شکل را پیموده‌اند.
توپولف-۱۶۰ به روسی: Туполев Ту-۱۶۰ (نام ناتو: بلک‌جک Blackjack) بمب‌افکن استراتژیک مافوق صوت ساخت شرکت توپولف در کشور روسیه است. این بمب‌افکن تا حدی از خصوصیات پنهان‌کاری شامل کاهش نیمرخ راداری و بازتاب گرمایی برخوردار است و به طور کلی قابل مقایسه با بمب‌افکن آمریکایی بی-۱ لنسر است در حالی که ابعاد آن بزرگ‌تر است و ظرفیت حمل مهمات بیشتری دارد. این بمب افکن دارای قابلیت حمل بمب هسته‌ای و متعارف است و آخرین بمب افکن استراتژیک ساخت روسیه است که بزرگ‌ترین هواپیمای جنگی، بزرگ‌ترین هواپیمای مافوق صوت و بزرگ‌ترین هواپیما با قابلیت بال متغیری است که تاکنون ساخته شده‌است.
این هواپیما برای تامین قدرت خود از چهار موتور توربوفن NK-۳۲ مجهز به پس‌سوز بهره می‌جوید که هرکدام از این موتور‌ها رانشی برابر با ۲۵۰۰۰ کیلوگرم تولید می‌کند. موتور‌ها در دو غلاف زیر بال‌ها قرار گرفته‌اند و دارای ورودی‌های هوای متغیر هستند.
این هواپیما قابلیت حمل موشک کروز استراتژیک کااچ-۵۵ با برد ۳۰۰۰ کیلومتر (که در غرب و ناتو به آاس-۱۵ کنت معروف است) را دارد و تا ۱۲ فروند از این موشک (یعنی در هر محفظه ۶ فروند) قابل حمل است.
توپولوف ۱۶۰ بلک جک می‌تواند جنگ‌افزارهای هسته‌ای و متعارف شامل موشک های دوربرد هسته‌ای را حمل نماید. این هواپیما برای دفاع از خود به موشک‌های حرارت‌یاب و سیستم‌های مغشوش کننده رادار و پرتاب‌کننده شراره‌های گمراه‌کننده موشک حرارتی مجهز شده‌است. همچنین امکان حمل موشک کاچ-۱۵پی (نام ناتو: آاس-۱۶) با برد ۲۰۰ کیلومتر وجود دارد که می‌تواند به یک کلاهک اتمی یا متعارف ۲۵۰ کیلوگرمی مجهز شود. ظرفیت نهایی این بمب افکن ۴۰ تن بمب یا موشک است.
بر خلاف سایر بمب افکن‌های سنگین دیگر که از یوک و فرمان استفاده می‌کنند، این بمب افکن همچون جنگنده‌ها یک دسته فرمان برای کنترل هواپیما توسط خلبان دارد.
بر اساس برخی منابع خبری نیروی هوایی روسیه هم اکنون ۱۶ فروند توپولف-۱۶۰ را در خدمت رسمی خود دارد.
