هر گاه در کشور ما ادارات و مدارس تعطیل می شوند، از دو حالت خارج نیست:
1- هوا خیلی آلوده است (به دلیل ورود هوای سرد به سطوح پائینی و انتقال هوای گرم به ارتفاعات ... به این داستان اصطلاحا پدیده وارونگی هوا گفته می شود).
2- هوا خیلی پس است (به دلیل ورود سران کشورها به ارتفاعات ولنجک و انتقال بار ترافیکی به خیابان های پائینی ... به این پدیده اصطلاحا اجلاس سران کشورها می گویند!
در مورد اول توصیه می شود، کودکان، زنان باردار، افراد مسن و کسانی که ناراحتی قلبی دارند از منزل بیرون نیایند. چون برای آنها چنین هوایی خیلی خطرناک است.
در مورد دوم توصیه می شود فقط کودکان، زنان باردار، افراد مسن و کسانی که ناراحتی قلبی دارند بیرون بیایند! چون بقیه افراد در چنین هوایی، خودشان خطرناک می شوند.
در مورد اول هر کاری می شود کرد. چون هوا آنقدر آلوده هست که کسی نتواند چیزی را ببیند و برایمان داستان بسازد. اما در مورد دوم، حتی یک دست دادن هم، داستان می شود. مخصوصا در چنین هوایی باید مراقب وزرای خارجه مسئله دار بود! بویژه این ظریف خودمان که کار و بارش اصلا معلوم نیست و تا ولش می کنی، می رود با یکی دست می دهد و آدم را کلی دلواپس می کند. انگار نه انگار که هوا پس است و ما هم دلواپس.
دیروز اوباما، امروز پوتین و لابد فردا هم نوبت یکی بدتر از آنها!
حال که موضوع اجلاس گاز است، این شعار را یادآوری می کنیم تا متوجه شرائط حساس کنونی شوید:
نفت رو کی خورد؟ آمریکا؛ گاز رو کی خورد؟ شوروی؛ ...
بگذریم ... اصلا بیایید نیمه پر لیوان را بخوریم و خدا را صد هزار مرتبه شکر کنیم که در جایی مثل «نیویورک» و «ژنو» و «لاهه» به‌دنیا نیامده ایم تا مجبور شویم دم به ساعت هوایمان پس باشد و در این هوای پس به سرمان بیاید آنچه که آدم را می کند دلواپس، راستش را بخواهید سیاست نزد ایرانیان است و بس. ما ناشکر نیستیم همین هوای آلوده هم از سرمان زیاد است.
