از چند سال پیش به دلیل آشنای با شهرام ، اعتیاد به مصرف موادمخدر پیدا کردم. هر وقت موادم تمام می شد سراغ شهرام می رفتم و از او مواد می گرفتم. این درحالی بود که من شوهر و یک فرزند ۳ساله داشتم.
رابطه من و شهرام مدتها ادامه داشت و همیشه خیالم از بابت تهیه مواد راحت بود تا این که بالاخره شوهرم به من شک کرد. دستم برای شوهرم رو شده بود و مجبور شدم همه چیز را برایش تعریف کنم. فرشاد، شهرام را مقصر معتاد شدنم میدانست و از همان روز اول از او کینه به دل گرفت. او از من خواست به بهانه تهیه مواد شهرام را به خانه بکشانم تا از او انتقام بگیرد.
من هم کاری را که شوهرم خواسته بود انجام دادم.بعد از آن که با شهرام قرار ملاقات گذاشتم، قرار شد تا او نیمه شب برای تحویل دادن مواد به خانهمان بیاید. بعد از واردشدن شهرام به خانه، همسرم که در یکی از اتاقها مخفی شده بود سراغ او رفت. شهرام که از دیدن شوهرم تعجب کرده بود در اینباره از من سوال کرد اما شوهرم امانش نداد و با او درگیر شد.
همه چیز در چند دقیقه اتفاق افتاد.آنها باهم گلاویز بودند و به در و دیوار میخوردند. در یک لحظه پشت شهرام به من بود. من هم با چاقو چند ضربه به کمر و سینهاش زدم تا انتقامم را از او بگیرم. او من را معتاد و زندگیام را تباه کرد. به همین دلیل از این کار عذاب وجدانی نداشتم. بعد از آن که مطمئن شدیم شهرام کشته شده است گودالی در زیرزمین خانه کندیم و جنازه را در آن جا دفن کردیم.
جسد شهرام دو سال در آنجا بود اما چون آنجا مستاجر بودیم دو سال بعد مجبور شدیم جسد را از زیرخاک بیرون بکشیم. چیزی جز چند تکه استخوان باقی نمانده بود. همانها را داخل یک کیسه ریختیم و با خود به اصفهان بردیم. اولین کاری که باید انجام میدادیم خلاص شدن از شر جسد بود. خانه جدیدمان یک باغچه داشت. به همین دلیل آن را در باغچه دفن کردیم. چون تا آن زمان هیچ کس درباره شهرام از ما سوالی نکرده بود فکر میکردیم این ماجرا به دست فراموشی سپرده شده است اما از آنجایی که خون هیچ وقت نمی خوابد بالاخره بعد از ۸سال پلیس من و شوهرم را دستگیر کرد. ما در مجتمع قضایی بعثت محاکمه و هردو به اتهام کشتن شهرام به قصاص محکوم شدیم. حالا هم میدانم که دیگر راه فراری وجود ندارد و طناب دار در انتظارمان است. نمیدانم بر سر بچهام چه بلایی میآید.
