بورس‌نیوز، قدیمی ترین پایگاه خبری بازار سرمایه ایران

      
پنجشنبه ۰۱ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۱:۳۲
بورس نیوز گزارش می دهد:

رفاه بیشتر تهدید اشتغال کارگران؟

تصمیم شورای عالی کار برای افزایش دستمزد، می­تواند به منزله یک پیش‌­لرزه برای جامعه کارگری در سال آینده باشد.
کد خبر : ۱۸۹۶۵۹

به گزارش بورس نیوز، در بامداد 28ام اسفند، شورای عالی کار به نتیجه نهایی در مورد نحوه افزایش دستمزد کارگران در سال آتی رسید. نتیجه­ای که نشان می­داد حداقل حقوق کارگران نسبت به سال 97، بیش از 40 درصد رشد داشته است. رئیس جمهور بارها اعلام کرد که حداکثر توان دولت برای افزایش حقوق کارمندانش در سال 98، معادل 20 درصد است. اما چه شد که نمایندگان دولت در شورای عالی کار به این نتیجه رسیدند که توان کارفرمایان و بنگاه‌های اقتصادی برای افزایش حقوق بیشتر از دولت است؟ در نگاه اول شاید این مسئله به نفع کارگران باشد و معیشت آنها را تاحدودی بهبود دهد، اما در پس این تصمیم، یک خطر بزرگتر کارگران را در سال آتی تهدید خواهد کرد: بیکاری.

 

چشم­ انداز منفی بنگاه ­ها

مطابق نظر اغلب اقتصاددانان، اقتصاد ایران در سال آتی در وضعیت رکود تورمی به سر خواهد برد. در چنین حالتی، برای بنگاه­های اقتصادی چشم­انداز مثبتی در سال 98 وجود ندارد. در واقع هنگامی که رشد اقتصادی کل کشور، به گواه تمامی مراجع داخلی و خارجی، منفی است، نباید انتظار داشت که درآمد بنگاه­ها بهبود یابد. بنابراین بنگاه اقتصادی از حیث درآمدزایی تحت فشار است و تبعا، به دنبال کاهش هزینه­ها است. یکی از هزینه­های مهم بنگاه ­ها، هزینه نیروی انسانی است. با این تصمیم شورای عالی کار، هزینه نیروی انسانی، به خصوص نیروی انسانی کم­مهارت­ تر برای بنگاه­ها شدت می­گیرد. در چنین وضعی، تصمیم تعدیل نیروی بنگاهی که در مرز ورشکستگی قرار دارد و با افت شدید درآمد روبرو شده، کاملا توجیه ­پذیر است.

بیکاری یا افزایش دستمزد؟

شاید برخی معتقد باشند که شورای عالی کار تورم را ملاک این تصمیم قرار داده است و این موضوع را مطرح کنند که محصولات و خدمات تولیدی بنگاه­ها نیز با نرخ تورم رشد کرده و درآمد بنگاه­ها از این جناح افزایش داشته است. این مسئله از نظر قیمتی می­تواند صحیح باشد، اما باید در نظر گرفت که حجم فروش خدمات و کالاها نیز با افت روبرو شده و درآمد بنگاه­ها متناسب با تورم رشد نخواهد کرد.

می­توان با یک مثال ساده، تبعات افزایش حقوق 40 درصدی را سنجید. مثلا اگر در واحدی در یک کارگاه، 3 کارگر حداقلی بگیر متاهل با یک فرزند در سال 97 مشغول به کار بودند، یک میلیون و 423 هزار تومان دستمزد داشتند. اما اکنون میزان افزایش حقوق هر کدام از این کارگران معادل 605 هزار تومان خواهد بود. در نتیجه بنگاه در مجموع باید یک میلیون و 815 هزار تومان هزینه بیشتری را در سال 98 برای این 3 نیروی خود بپردازد. این شبیه حالتی است که بنگاه یک نیروی جدید برای آن واحد استخدام کند. مطمئنا اگر بنگاه در وضعیت مطلوب درآمدی به سر نبرد، از چنین کاری دوری خواهد کرد. این یعنی احتمالا ، بنگاه سعی خواهد کرد واحد مربوطه با 2 کارگر اداره شود و عذر یک کارگر را بخواهد. باید پرسید اینکه 3 کارگر با یک افزایش حقوق معتدل­تر بر سرکار بودند، وضعیت مطلوب­تری برای کارگران بوده یا اینکه یک سوم از آنها با خطر اخراج روبرو شوند؟ نکته تامل ­برانگیزتر اینکه حدود 30 درصد از کارگران کشور جز حداقلی بگیران محسوب می­شوند.

در نتیجه بازار کار با دو چالش اساسی در سال آتی مواجه خواهد بود؛ نخست تهدید بیکاری کارگران حداقلی­ بگیر و دوم سخت­تر شدن بکارگیری نیروهای جدید در واحدهای اقتصادی. منبع: پایگاه خبری تیتر برتر

اشتراک گذاری :
ارسال نظر