سایت دولت: هاشمی، مصباح یزدی را مدیریت می کند

محمود احمدی نژاد به تصریح دوستان و دشمنانش ارزش های فراموش شده متعددی را زنده کرد و بلکه سر دست گرفت. «مهدویت گرایی» او اما در این میان فوق العاده مورد توجه قرار گرفته و بیش از همه منشا اثر بوده و هست. به موازات افزایش تاکید رئیس جمهور بر نام و مرام امام عصر (عج)؛ در میان دوستان و دشمنان او انقلابی برپا شد. محمود احمدی نژاد - به خصوص در میان توده مردم – هوادارانی ایدئولوژیک و فداکار یافت. بزرگان دین نیز در آغاز راه برای رئیس جمهور قرائت دعای فرج در صحن سازمان ملل را جایز می دانستند و تاکید یک «کت و شلواری» بر تکرار نام «قائم (عج)» را حمل بر صحت می کردند، حتی در مواردی در برابر سکولارهای منتقد و اتهام عوام فریبی شان، ابرو در هم می کشیدند.

آن روزها که همگان احمدی نژاد را می ستودند، مردی مصمم، باقی مانده از نسل اول انقلاب، نظری متفاوت داشت. مردی که به دلیل سوابق انقلابی و حضور در عالی ترین مناصب جمهوری اسلامی به عنوان با نفوذترین سیاستمدار ایرانی شناخته می شد؛ در عین حال، نفوذ مذهبی «اکبر هاشمی رفسنجانی» کمتر از قدرت سیاسی اش تخمین زده نمی شد، به خصوص که او به سرعت توانست در فقدان آیت الله مشکینی بر کرسی ریاست مجلس خبرگان –مجلس مجتهدان- تکیه بزند. «انجمن حجتیه نوین» تعبیر تکان دهنده ای بود که هاشمی رفسنجانی برای توصیف مهدویت گرایی محمود احمدی نژاد برگزید و بارها و بارها انحراف در اعتقاد به امام عصر (عج) را به او نسبت داد. این چنین بود که «باب»ی مهم گشوده شد.

بذر حمله به رئیس جمهور و اعتقادش به مهدویت را هاشمی کاشت اما اقدام او ابتر نماند. گردش ایام رابطه آیت الله مصباح یزدی و دولت را به تیرگی کشاند. نفوذ سیاسی آیت الله مصباح به قدر هاشمی رفسنجانی نبود و او خود حیات سیاسی مجددش را همزمان با سوم تیر و پیروزی محمود احمدی نژاد به دست آورده بود. با این وجود آیت الله مصباح در میان مومنین بسیار خوشنام تر از اکبر هاشمی رفسنجانی بود. آیت الله مصباح در عین حال سال ها تقابل با اکبر هاشمی رفسنجانی را تجربه کرده و از معدود روحانیون شاخص و عالی

رتبه ای است که همواره به طور جدی با رئیس دولت سازندگی مرزبندی داشته است. پس «عمار» در انحرافی خواندن مهدویت محمود احمدی نژاد طریقی متفاوت در پیش گرفت. «ظهور محمد علی باب ثانی» خطر بزرگی بود که آیت الله مصباح در میان بهت و حیرت همگان – از جمله مریدان خود - بدان هشدار داد. آیت الله مصباح رسما رئیس جمهور را به بهایی گری و زمینه سازی برای «ظهور محمد علی بابی» دیگر متهم و تاکید کرد از ناحیه محمود احمدی نژاد «بزرگترین خطر از صدر اسلام تاکنون» را احساس می کند.

دو آیت الله پس از سال ها درگیری و تخاصم نقطه ای مشترک یافته بودند؛ یکی آگاهانه و دیگری نا آگاهانه؛ یکی شهره به دشمنی با احمدی نژاد و دیگری شهره به دوستی با احمدی نژاد، یکی ساقی جام زهر و نویسنده نامه بی سلام و دیگر عمار و شیفته نائب امام عصر (عج).

مهم آن بود که هر دو در انحرافی خواندن اعتقادات مهدوی احمدی نژاد متفق القول بودند. برای هاشمی رفسنجانی مهم نبود که آیت الله مصباح نیز به سان او احمدی نژاد را «انجمن حجتیه نوین» فرض کند، آنچه مهم بود گشودن «باب» اتهام و بدبینی بود، در این صورت حتما کسانی پیدا خواهند شد تا اتهام «بابی گری» را نثار محمود احمدی نژاد کنند. «حجتیه» و «بهائیت» دو تیغه یک قیچی شدند. قیچی تیز و برنده ای که خروجی اش، تداوم استیلای «اسلام منهای مهدویت» خواهد بود.

در ادامه هاشمی گفت: «انجمن حجتیه به اسم امام زمان (عج) به جنگ با روحانیت و مراجع آمده است.» آیت الله مصباح اما دغدغه اول و آخرش ولایت فقیه بود نه مرجعیت در عرض رهبری و روحانیت به مثابه یک طبقه برتر و اشرافی. پس صادقانه اما مضطرب گفت: «در آینده نزدیک برخی ها به نام امام زمان (عج) به جنگ ولایت فقیه خواهند آمد.» و مریدان همی گریستند و تکرار پیشه کردند و بر بصیرت «عمار» غبطه ها خوردند. این چنین بود که دو قطبی "امام زمان – ولایت فقیه" شکل گرفت. طرفداران حجت بن الحسن (عج) در برابر طرفداران ولایت فقیه! القای دوگانگی بین امام و نایب!

محمود احمدی نژاد یک روز که فشار این قیچی فزونی یافت، گفت: «ناجوانمردانه می گویند اسم امام زمان (عج) را بر زبان می آورید تا ولایت فقیه را تضعیف کنید! پشتوانه ولایت فقیه امام زمان (عج) است. نقطه استحکام ولایت فقیه وجود مبارک امام زمان (عج) است. ولایت فقیه آمده تا دلها را ببرد به سوی امام عصر(عج). جز امام که پناهی در عالم وجود ندارد، یار ما و یار رهبر عزیز ما امام زمان (عج) است. ما باید به دنیا بگوییم حکومت جهانی امام عصر(عج) که نقطه ایده آل است باید جایگزین زندگی امروز ما شود و این جز با ولایت فقیه نمی شود.»

رویکرد تکنوکراتی هاشمی آشکار و تکلیفش با اسلام و بخصوص مهدویت روشن است و احساسش از نضج گرفتن گفتارهای آخر الزمانی بی نیاز از توضیح و کنکاش. در مقابل، آیت الله مصباح همیشه در صف اول فداکاری برای ولی فقیه ایستاده و سرشار است از عشق به اسلام. اما کدام اسلام؟ «اسلام رو به نضج» یا «اسلام در خطر»؛ «اسلام مقتدر» یا «اسلام مظلوم»؟ احمدی نژاد مهدویت را مورد توجه قرار داد تا موتور اسلام دوباره روشن شود. دوباره اسلام!‌ ظاهرا چرت یک نفر از غرش این موتور پاره شد و امپراتوری اش به لرزه افتاد، پس صدا زد «آواز شیخ حلبی به گوش می رسد.» اما مؤمنین به شورش در نیامدند. دیگری اما دچار خرق عادت شد. او آنقدر در نگرانی برای اسلام غرق شده بود که حرکت به سوی امید را انحراف تلقی می کرد. آن قدر به غور در مدعیان دروغین پرداخته و آنقدر از غصه ضربات کاسبان مهدویت خون به جگر شده بود که ناخودآگاه «مبشر» را «محمد علی باب» دید و شد آنچه شد.

این روزها محمود احمدی نژاد هم عضو انجمن حجتیه است و هم طرفدار بهائیت. و این حرف همانقدر بی اساس است که بگوییم این چراغ هم روشن است و هم خاموش! انجمن حجتیه از ابتدا برای مبارزه با بهائیت تأسیس و به انجمن ضد بهائیت معروف شد. این گروه حتی در مقطع پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در دوران دفاع مقدس نیز بهائیت را خطر اصلی می دانست!

متأسفیم آقایان! نمی توانیم به صورت همزمان حجتیه ای و بهایی باشیم. فکری برای این تناقض بکنید. شاید از سر همت بلندتان معضل اجتماع نقیضین برطرف شود!

آقای هاشمی همچنین در موارد متعددی با طعنه به مقامات عالی رتبه نظام یادآوری می کند که امام (ره) «مدعیان ظهور» را حتی به حضور نیز نمی پذیرفت چه رسد به آنکه اجازه نشستن آنان بر کرسی ریاست جمهوری را صادر کند. همچنین رد پای القای شکاف بین ولایت فقیه و امام عصر (عج) و قیام علیه رهبری با شعار طرفداری از امام زمان (عج) را به روشنی می توان در مواضع آیت الله هاشمی جست و جو کرد.

نکته فوق العاده مهم اینکه آیت الله هاشمی رفسنجانی از مقطع 10 تیر 1389 تا 16 فروردین 90 همواره محمود احمدی نژاد را عضوی از «انجمن حجتیه» فرض کرده و خط «حجتیه نمایی» محمود احمدی نژاد را پی گرفته است.