به گزارش بورس نیوز، اعضای انجمن زغال‌سنگ در نامه‌ای به معاون امور معادن و صنایع معدنی وزارت صمت خواستار ورود به لیست مشاغل آسیب‌پذیر از کرونا شدند تا بتوانند با دریافت تسهیلات و کمک‌های دولتی، هزینه بیشتری برای ایمنی و بهداشت معادن زغال‌سنگ کنند.
اظهارات حسن روحانی، رئیس‌جمهور، درباره اینکه چرخ سلامت و صنعت کشور توأمان باید بچرخد، نشان می‌دهد که تاب‌آوری اقتصاد ایران برای اجرای همان قرنطینه نیم‌بند قبلی هم به پایان رسیده و به‌زودی باید بسیاری از کسب‌و‌کار‌هایی که چرخ اقتصاد ایران را می‌چرخاندند، فعالیت خود را آغاز کنند. بدون‌شک آغاز مجدد فعالیت‌های اقتصادی بر شیوع بیشتر کرونا هم تأثیرگذار است؛ اما گویا منابع مالی دولت اجازه نمی‌دهد که رویکرد قرنطینه را دنبال کند.
دولت برای حمایت از مشاغل آسیب‌پذیر در مقابل کرونا لیستی تهیه کرده که به آن‌ها تسهیلات ارائه دهد؛ اما در این لیست بلند بالا، نام معادن زغال‌سنگ به عنوان معادنی که در تونل‌های بسته اعماق زمین کارگران را به کار می‌گیرند، دیده نمی‌شود. به‌همین‌خاطر انجمن زغال‌سنگ در نامه‌ای به معاون امور معادن وزارت صمت خواستار اضافه‌شدن نام این بخش به لیست تهیه‌شده از سوی دولت شد.
محمد مجتهدزاده، رئیس انجمن زغال‌سنگ، درباره دلیل تدوین این نامه بیان می‌کند: فعالیت معادن زغال‌سنگ در تونل و محیط‌های بسته انجام می‌شود. تعداد زیادی از کارگر‌ها در خوابگاه‌های مشترک باقی می‌مانند و در معادن زغال‌سنگ، غذاخوری و فضا‌های مشترک در مقایسه با دیگر معادن بیشتر است. او اضافه می‌کند: کار در محیط‌های بسته در مدت‌زمان طولانی ریه کارگران این معادن را آسیب‌پذیرتر کرده است.
به همین دلیل فعالیت در این بخش جزء مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب می‌شود. مجتهدزاده می‌گوید: این مشخصه‌های محیطی سبب می‌شود که به معادن زغال‌سنگ در موقعیت کرونا توجه بیشتری شود و شروع به کار در این معادن با حساسیت بیشتر و دقت بیشتری باشد تا کارگران معادن زغال آسیب نبینند. به گفته او در‌حال‌حاضر بین ۲۰ تا ۳۰ درصد معادن زغال‌سنگ کشور فعال شده‌اند و آن دسته از معادنی که کارگران کمتری داشته یا نیروی کار آن‌ها در محل، استقرار برای خواب نداشته‌اند، فعالیت خود را شروع کرده‌اند؛ اما جای نگرانی برای نیروی کار این معادن وجود دارد. رئیس انجمن زغال‌سنگ تأکید می‌کند: نیاز کشور به زغال‌سنگ به گونه‌ای است که حتما باید برای فعالیت آن برنامه‌ریزی شود و بخش‌هایی از این معادن برای تأمین نیاز فولاد کشور به فعالیت خود ادامه دهند.
مجتهدزاده آغاز فعالیت معادن زغال‌سنگ را نیازمند برخی پشتیبانی‌ها می‌داند. او عنوان می‌کند: بخش آماده‌سازی معادن را می‌توان مدتی به تأخیر انداخت که تجمعات کارگری کاهش پیدا کند؛ بنابراین باید یک پوشش بیمه بیکاری برای این مدت‌های توقف، به‌سرعت شامل حال این دسته از معادن شود. او اضافه می‌کند: معادن زغال‌سنگ از ۱۵ اسفند به بعد برای تأمین حقوق کارگران با مشکل مواجه هستند. اگر دولت برنامه دارد که پوشش بیمه بیکاری را فراهم کند، باید در پرداخت به کارگر‌ها تسریع بکند. دولت در پرداخت سهم بیمه کارفرما هم می‌تواند بخشودگی قائل شود. همچنین می‌تواند معادن را تشویق کند که منابع مالی بیشتری به بخش ایمنی و برقراری بهداشت صنعتی و محیط اختصاص یابد؛ مثلا معافیت مالیاتی بدهند و سهم مالیات دولت صرف ارتقای بهداشت محیط معادن شود. رئیس انجمن زغال‌سنگ تأکید می‌کند: در‌حال‌حاضر ضرورت دارد که در بخش تجهیزات ایمنی، به صورت کمک بلاعوض مبالغی در اختیار معادن قرار گیرد. ایمیدرو با توجه به توان مالی که از معادن بزرگ کشور در اختیار دارد، فعالیت‌هایی برای کمک به بخش‌های آسیب‌دیده صنعتی و معدنی می‌کند. ارزیابی انجمن زغال‌سنگ این است که اعضای ما باید در اولویت کمک‌های ایمیدرو قرار گیرند.
سعید صمدی دبیر انجمن زغال‌سنگ نیز به مخاطرات بیشتر کار در معادن زغال‌سنگ در مقایسه با معادن روباز اشاره می‌کند. او می‌گوید: در معادن زغال‌سنگ ۵۰۰ نفر در یک تونل در یک شیفت کاری، فعالیت می‌کنند. تهویه تونل، مصنوعی است و هوا از قسمت‌های مختلف جابه‌جا می‌شود و طبیعتا خطر آن بیشتر است. به گفته صمدی با شیوع بیماری کرونا، از ۱۵ اسفند به دلیل نگرانی از شیوع این بیماری، حدود ۲۰ درصد از تولید معادن زغال‌سنگ در کل کشور کاهش یافته است. معادن از ۲۷ اسفند تعطیل شدند؛ اما طبق سنوات قبل باید از پنجم فروردین کارشان آغاز می‌شد که متأسفانه به دلیل تبعات کرونا، نتوانستند فعالیت‌شان را از سر گیرند. او ادامه می‌دهد: معادن زغال‌سنگ در زیر‌مجموعه شهرستان‌های مختلف بوده و فرمانداری‌ها درباره توقف فعالیت و آغاز‌به‌کار آن‌ها تصمیم می‌گیرند.
دبیر انجمن زغال‌سنگ تأکید می‌کند: برای انجام فعالیت در معادن زغال‌سنگ باید یک‌سری پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود. این پروتکل‌های بهداشتی هزینه‌بردار است و هزینه‌ها ممکن است در حدی باشد که تولید را غیر‌اقتصادی کند. مثلا در بحث فاصله‌گذاری اجتماعی به جای اینکه در کارگاه استخراج ۳۰ نفر کار کنند، برای افزایش فاصله باید این تعداد را به ۱۰ نفر کاهش دهیم. مفهومش این است که یکباره دو‌سوم تولید را از دست می‌دهیم؛ در‌حالی‌که هزینه‌ها ثابت است و به همان نسبت واحد تولیدی دچار بحران و مساله می‌شوند. به گفته او معادن زغال‌سنگ حلقه اول از یک زنجیره تولیدی بزرگ هستند. صنعت فولاد برای فعالیت خود به زغال‌سنگ نیاز دارد و انبار‌های این صنعت فقط برای دو تا سه ماه ذخیره زغال‌سنگ دارد. اگر توقف تولید زغال‌سنگ جدی شود، روی تولید فولاد اثر می‌گذارد و فولادی‌ها مجبورند تولید را پایین بیاورند که زغال کمتری مصرف کنند؛ زیرا کوره ذوب‌آهن را نمی‌توان خاموش کرد و در هر شرایطی باید روشن باشد. او می‌گوید: معادن زغال‌سنگ برای ۱۷ هزار نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده است.
صمدی بیان می‌کند: دولت یک بخش‌نامه داده است و مشاغل آسیب‌پذیر ناشی از کرونا را در نظر گرفته است. دولت حتی کله‌پزی و قهوه‌خانه‌ها را هم مورد توجه قرار داده است؛ ولی نام زغال‌سنگی‌ها در این لیست نیست. او یادآور می‌شود: ما خودمان هم می‌دانیم دولت شرایط مالی برای پرداخت پول ندارد. بحث ما این است که از تسهیلاتی که به مشاغل آسیب‌دیده می‌دهند، برخوردار شویم. تسهیلات بانکی و وام کم‌بهره و... به ما اختصاص یابد. ایمیدرو هم مدعی است که به بخش‌های آسیب‌پذیر از کرونا کمک می‌کند. لازم است ایمیدرو به معادن زغال‌سنگ به‌عنوان یک صنعت معدنی کمک کند؛ زیرا بیشترین آسیب‌پذیری متوجه معادن زغال‌سنگ بوده است.
