۲سناریو قیمتی برای لنگر دلار

به گزارش بورس نیوز، فعالان بازار سرمایه از ماه ها قبل دغدغه کاهش نرخ ارز تحت تاثیر توافق وین را دارند و حالا که مذاکرات به مرحله جدی تری رسیده، این دغدغه پررنگ تر از قبل شده است.

فرهنگ حسینی کارشناس بازار سرمایه در گفت‌گو با بورس نیوز در این خصوص بیان کرد: پیش‌بینی نرخ دلار در صورت توافق، از ابعاد مختلفی قابل بررسی است. اولین نکته‌ای که می‌توان به بررسی آن پرداخت، بررسی حداکثر سقوط‌ها در نتیجه اتفاقات مختلف سیاسی در کشور ماست. بیشترین سقوط نرخ ارز در اقتصاد ما به بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ بازمی‌گردد که که دلار از نقطه اوج خود، حدود ۳۰ درصد سقوط کرد و در عرض کمتر از یک سال به سقف قبلی خود بازگشت. در این سقوط و برگشت قطعاً اتفاقات مختلفی رخ داده است. بعد از امضای برجام نیز دلار حدود ۱۵ درصد کاهش یافت که بعد از دو_سه سال مجددا به قیمت‌های قبلی برگشت.

وی ادامه داد: روش بعدی، روش محاسبه نرخ ارز بر اساس قدرت خرید خواهد بود که البته روش چندان مناسبی برای آنکه مبنایی برای تصمیم گیری‌های کوتاه مدت‌مان داشته باشیم، نخواهد بود و فقط می‌توان طبق این روش پیش‌بینی کرد دلار در چه محدوده‌ای باشد، برای اقتصاد ما بد نیست.

این فعال بازارسرمایه خاطرنشان کرد: نکته مهم در این روش این است که چه سالی مبنای محاسبات قرار می‌گیرد و بر اساس روش قدرت خرید، اگر اواسط دهه هشتاد را مبنای محاسباتمان قرار دهیم نرخ فعلی دلار باید حدود ۲۴ هزار تومان باشد و چنانچه سال‌های بعد از برجام را مبنای محاسبات قرار دهیم، این عدد کمتر هم خواهد شد البته روش دیگر سیگنال‌هایی است که سیاست گذار در اقتصاد کلان به بازار ارز می‌دهد.

وی اضافه کرد: یکی از این سیگنال‌ها، نرخی است که دولت در بودجه لحاظ می‌کند. عددی که دولت در بودجه آن را لحاظ کرده، عددی است که نسبت به آن لنگر ذهنی پیدا می‌کنیم. با این شرایط یک لنگر ذهنی در اوج یعنی قیمت ۳۲ هزار تومان و یک لنگر ذهنی در کف یعنی ۲۳ هزار تومان برای دلار متصور هستم. شخصاً معتقدم شاید خبر توافق در وین، دلار را در کوتاه مدت (مثلاً چند ساعت یا چند روز) به اعداد پایین‌تر از این لنگر ذهنی هم برساند، اما؛ میانگین نرخ دلار، جایی بین این دو عدد یعنی ۲۳ هزار تومان و ۳۲ هزار تومان خواهد بود و این عدد بستگی به جزئیات توافق و قیمت نفت و... خواهد داشت.

حسینی افزود: به هر حال در نظر داشته باشید که حتی با فرض ثابت ماندن مقدار فروش نفت ایران، درآمد‌های ارزی ایران در حال حاضر تقریباً ۲ برابر درآمد‌های سال گذشته است؛ چرا که هم قیمت نفت نسبت به سال گذشته جهش معناداری داشته و هم قیمت کامودیتی‌ها از جمله اوره و سایر محصولات پتروشیمی و... رشد داشته است.

این کارشناس بازار سرمایه در ادامه گفت: قیمت کامودیتی‌ها نسبت به سال قبل رشد قابل توجهی داشته است و این قیمت‌ها در صنایع کامودیتی محور ما نسبت P بر E را به حد معقولی رسانده است.

وی افزود: نسبت P بر E در اکثر سهم‌های صنایع کامودیتی محور تقریباً ۳ الی ۷ است، اما شاهد آن هستیم که بازار کماکان به این سهم‌ها واکنش خوبی نشان نمی‌دهد، چراکه میزان تقسیم سود در بعضی شرکت‌ها پایین است. از سوی دیگر P/Eبرخی شرکت‌ها با نسبت ۶ تا ۷ به سبب تقسیم سود بالا مورد توجه بازار قرار دارند. یکی دیگر از دلایل ابهام بازار نسبت به صنایع صادرات محور، اتفاقات گروه اوره و همچنین قیمت گاز بود که خوشبختانه دولت با تعیین سقف منطقی برای گاز صنایع (چه به عنوان سوخت و چه خوراک گازی) تا حد زیادی از این ابهام کاست. خوشبختانه دولت آقای رئیسی برخلاف دولت‌های قبل به ثبات قوانین در صنایع پایبندی بیشتری داشته است. از سوی دیگر افزایش قیمت نفت شرایط بهتری در صنعت پالایشی رقم خواهد زد.

حسینی تصریح کرد: حتی در صورت توافق و احیای برجام و با فرض دلار ۲۳ هزار تومانی، به سبب مزایایی که احیای برجام برای صنایع ما به همراه خواهد داشت، از جمله کاهش هزینه‌های حمل دریایی (هزینه‌های حمل دریایی در مورد محصولات پتروشیمی از جمله متانولی‌ها و الفینی‌ها می‌تواند تا ۴ درصد کاهش پیدا کند) و همچنین امکان واردات تجهیزات و اجرای طرح‌های توسعه‌ای در صنایع مختلف از جمله پتروشیمی و امکان صادرات محصول ایرانی با قیمتی بالاتر در بازار‌های جهانی و به عبارتی حذف تخفیف ها، توافق می‌تواند در صنایع مختلف موجب افزایش ۵ الی ۱۵ درصد درآمد‌های شرکت‌ها یا به همین نسبت کاهش هزینه‌ها شود. البته تمامی این موارد بستگی به نحوه توافق خواهد داشت. در مجموع معتقدم به صورت میانگین توافق احتمالی و احیای برجام هیچ اثر منفی بر صنایع ما نخواهد داشت و بعضی صنایع اثر مثبت خیلی زیاد و برخی صنایع اثر مثبت کم رنگ تری از توافق احتمالی خواهند پذیرفت.

وی ادامه داد: معتقدم اگر در برخی صنایع و سهم‌های بازار سرمایه در حال حاضر نسبت P به E کمتر از ۵ وجود دارد در صورت توافق هم می‌توان این نسبت را حفظ کرد. ضمن این که در شرایطی که رشد اقتصادی کشور در سال‌های تحریم صفر بوده، رشد صنایع بورسی مثبت بوده و می‌توان از احیای برجام به عنوان فرصتی برای اجرای طرح‌های توسعه و افزایش راندمان تولید در صنایع بورسی استفاده کرد.