پیتر جنکینز دیپلمات و سفیر سابق انگلیس در آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان ملل در مقاله ای تحت عنوان «همه چیز از دست می رود، مگر اینکه امریکا و اروپا سرعقل بیایند» در لوبلاگ نوشت: ماه جولای ماه شوم و بدی برای کسانی که می خواهند شاهد حل مسالمت امیز مناقشه هسته ای غرب با ایران باشند، نبود. حداقل این اتفاقات باعث شد که امریکا، اتحادیه اروپا و ایران در مورد همکاری امنیتی در منطقه تمایل بیشتری نشان دهند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مقاله آمده است: با وجود تمام این مسائل، نمی توانم از حصول توافق در 25 نوامبر و پیروزی بر کسانی که در کنگره آمریکا خواستار شکست مذاکرات هستند، مطمئن باشم.
بدبینی من نشات گرفته از نشانه هایی است که در سخنان مقامات کشورها و گزارش رسانه ها می بینم. براساس این گزارش ها، دولت آمریکا بر خلاف آنچه منطق می گوید به دنبال توافقی است که تقریبا برنامه نظامی هسته ای را برای ایران غیرممکن می کند. در واقع، آمریکا و اروپا سعی در کاهش تعداد سانتریفیوژهای ایران دارند.
چه مسئله ی موجب می شود آمریکا گام در چنین مسیری بگذارد؟ تا انجا که من می دانم، آمریکایی ها به دنبال توافقی هستند که مورد قبول اکثریت در کنگره قرار گیرد. اما مشکل اینجاست که بسیاری در کنگره خط قرمز اسرائیل در مورد برنامه هسته ای ایران را پذیرفته اند. آنها خواهان نابودی توانایی هسته ای ایران هستند.
این درحالی است که دولت ایران حاضر است مذاکرات شکست بخورد اما به چنین توافقی که یک خودکشی سیاسی است تن ندهد.
بنابراین آنچه باید انجام شود آن است که آمریکا و اروپا در ماه های آینده فرضیات خود در مورد مقاصد هسته ای ایران را مورد بازبینی قراردهند. اگر آنها سرانجام به این نتیجه برسند که قصد ایران ساخت سلاح هسته ای است، پس باید پرونده مذاکرات را بسته و آماده ی جنگ شوند.
اگر به این نتیجه برسند که ایران قصد ساخت سلاح هسته ای ندارد، باید شجاعت به خرج داده و از ایران این را بخواهند: دسترسی آژانس انرژی اتمی به برنامه هسته ای ایران فراتر از آنچه ان پی تی می گوید و حل تمام نگرانی های آژانس و پس از آن، اعلام تایید عدم تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته ای در سازمان ملل.
در پایان این مقاله آمده است: دولت اوباما در مقابل کنگره یک برگ برنده دارد: خرج جمعی که براساس آن مردم آمریکا می گویند خواهان توافق با ایران هستند.
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه
نظرسنجی
نظر شما درباره نحوه واگذاری سهام دو تیم استقلال و پرسپولیس چیست؟