چالشهای صنعت خودرو و بازار سرمایه
سود های فضایی اعلامی و تولیدهای نجومی که اعلام می گردد وغیره فقط یک علامت دارد و آن اینکه روان بازار درگیر این صنعت شده و می توان برای نوسان گیری از این صنعت سود برد . اما واقعیت های صنعت خودرو با آنچه در بالا آمد چقدر همخوانی دارد؟
در خصوص تاثیر شگرف صنعت خودرو از مثبت بودن مذاکرات باید این نکته را مطرح کرد که خود مثبت بودن نتایج مذاکرات محل تشکیک است.
آیا مثبت بودن مذاکرات نتایج مثبت برای ایران دارد یا فقط برای طرف مقابل مثبت است؟مثبت بودن مذاکرات مساوی رفع کامل تحریم ها است؟
تمام مشکل صنعت خودرو تحریم است؟ عدم مدیریت، راندمان پایین نیروی کار، دانش کم، رفتارهای شعاری به جای کارهای اصولی، تخلف های کوچک و بزرگ موجود در صنعت، هزینه های سربار بالا، نداشتن بازار فروش صادرات مناسب (به دلیل تولید جنس بی کیفیت و بدون نوآوری و …)، سیاسی کاری و سیاسی بازی مشکل صنعت خودرو نیست؟ آیا رفع تحریم به نفع خود صنعت است یا فعالین رده بالای صنعت و آیا این تاثیر مثبت اثر خود را در سود شرکتها نمایان می سازد یا خیر؟ آیا استفاده از مواد اولیه چینی به بهانه تحریم و سودهای چند ده برابری بهتر است یا نبود تحریم؟….
در این قسمت ذکر این نکته لازم است که من هم دوست دارم نتیجه مذاکرات به نفع منافع ملی ما ایرانی ها و مثبت باشد و قبول دارم که روی صنعت و تولید و اقتصاد و … تاثیر مثبت دارد. حذف تحریم و برقراری رابطه خوب و مناسب با همه کشورهای دنیا مسلماً تاثیر بسزایی در پیشرفت کشوردارد.
در خصوص تولید با رقم های نجومی اعلامی که خود گزارشات ایران خودرو و سایپا نشان داد که اعداد اعلامی تفاوت چشمگیر با اعداد اعلامی از سوی کارشناسان بازار سرمایه دارد. دیگر آنکه اگر تعداد اعلامی از سوی فعالان بازار رو بپذیریم باید به این نکته هم توجه کرد آیا بازار فروش برای این تعداد خودرو موجود است یا خیر؟
حال اگر امکان تولید و فروش رو بپذیریم به قسمت مهم قضیه می رسیم که هدف همه شرکتهای است و آن سودآوری است . آیا تولید و فروش همیشه متضمن سودآوری است؟ اگر تولید و فروش به معنی سودآوری باشه می شود افزایش تولید رو به معنی رشد سودآوری دانست .
از نمایندگان مجلس بخواهیم به جای مطرح کردن طرح تحقیق و تفحص از صنعت خودرو، از فرستادن بستگان و آشنایان به کارخانه ها و شرکت های خودرو سازی برای استخدام خودداری کنند (صنعت خودرو همین الان هم با نیروی مازاد روبرو است)، قدرت تصمیم گیری و مدیریت رو از مدیران صنعت نگیرند و توجه کنند که این صنعت نام خصوصی را با خود یدک می کشد و حیاط خلوت برخی از افراد نیست.
از آقای نوبخت و دیگر دولتی بخواهیم عوارض واردات را کم کنند تا صنعت خودرو خودش را در یک بازار رقابتی محک بزند. در نهایت اگر خودرو لازم نداریم نخریم و از دلالان و سفته بازان بخواهیم برای پیشرفت صنعت خودرو که جزو صنایع مهم مملکت است از خرید و فروش و دلال بازی خودداری کنند تا صنعت جایگاه واقعی خود را با استفاده از توانمندی و قدرت و دانش ایرانی به رخ بکشد.
در آخر اینکه به جای آنکه صنعت خودرو را به مذاکرات پیوند بزنیم و مشکلات و نارسایی های صنعت رو نبینیم از مدیران و فعالان صنعت بخواهیم مشکلات صنعت خودرو را با مدیریت و دانش حل کنند.
علیرضا علوی