بازی نمادین تیم ملی فوتبال ایران و بازیکنان تیم ایران در سال 1998 شنبه‌شب بدون حضور رییس‌جمهور، ستارگان سال‌های دور تیم ملی و البته تماشاگران پرشمار، در سردی کامل برگزار شد!
به گزارش «ایسنا» مراسم تقدیر از تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال ایران که توام با بازی نمادین تیم ملی فوتبال کنونی و تیم سال 98 بود، بر خلاف آنچه انتظار می‌رفت سرد برگزار شد. مراسمی که با همه تلاش‌ها برای برگزاری‌اش، نمی‌دانیم مقصر بی‌نظمی و اعتراض‌ها و کسالت بار بودن آن، وزارت ورزش و جوانان بود یا کمیته فرهنگی فدراسیون. هر‌چه که بود جشن شنبه شب حس و حالی نداشت و انگار همه حتی مدعوین اش دوست داشتند هر چه زودتر تمام شود و بالاخره هم نیمه کاره رها شد!
استقبال کمرنگ ملی‌پوشان 98 !
با وجود دعوت رسمی و درخواست‌های شفاهی مسوولان و پیشکسوتان فوتبال، اما ستارگان تیم ملی سال 98 به هر دلیلی رغبتی برای حضور در این بازی نمادین نداشتند. یکی نمی‌خواست که مردم به او بخندند و یکی هم این کار را در شأن اسطوره‌های فوتبال مملکت نمی‌دانست. یکی از مدیران ورزشی و مسوولان بالاتر دلخور بود و برخی هم که اصلا ایران نبودند.
نهایتا چهره‌هاي سرشناسي همچون علی دایی، کریم باقری، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی‌کیا، احمدرضا عابدزاده، نادر محمدخانی، محمد خاکپور و... در مسابقه نمادین نبودند!
اگر چه بازیکنان دیگری بودند، اما مشخص بود که نبود این ستارگان قدیمی انگیزه و هیجانی باقی نمی‌گذارد، اما چرا این مساله به مردم اطلاع‌رسانی نشد؟
استقبال سه هزار نفری در استادیوم 100 هزار نفری!
شنبه شب نهايتا سه هزارنفر به ورزشگاه آزادي رفته بودند تا به تماشاي اين بازي بنشينند. شاید با تدابیری همچون برگزاری مراسم باشکوه‌تر، کنسرت موسیقی خوانندگان معروف، حضور چهره‌های مختلف هنری و سایر برنامه‌های دیگر می‌شد زمینه استقبال بیشتر مردم را فراهم کرد و حداقل فضای جذابی برای آنهایی که آمدند و روی صندلی‌های پر از خاک نشستند، ایجاد کرد تا کار به جایی نرسد که هنوز نصف مراسم باقی مانده نیمی از آنها استادیوم را ترک کنند!
رییس‌جمهور هم نیامد
بي‌ترديد خيلي‌ها براي تماشاي حضور احمدي‌نژاد در زمين آمده بودند. تیم حفاظتی در ورزشگاه مستقر بود و حتی محوطه امنیتی با داربست‌های فلزی مقابل ورودی غربی داخل استادیوم تعبیه شده بود که نشان می‌داد دکتر احمدی نژاد حتما می‌آید. بازی شروع شد و به نیمه رسید، اما باز خبری از رییس‌جمهور نبود که ناگهان حراستی‌ها اطلاع دادند قضیه منتفی شده و آنها هم کم‌کم استادیوم را ترک کردند. حال این مردمی که بعضا به سختی خودشان را به ورزشگاه رسانده بودند نه شاهد بازی ستاره‌های تیم پر خاطره بودند و نه حضور رییس‌جمهور در زمین بازی!
معاون اول رییس‌جمهور اعلام کرد محمود احمدی‌نژاد برای حضور در بازی نمادین بین تیم‌های ملی سال 98 و 2014 به استادیوم نيامد. به گزارش خبرگزاري مهر، محمدرضا رحیمی در حاشیه مراسم تقدیر از ملی‌پوشان تیم‌های ملی مختلف ایران گفت: برای تقدیر از قهرمانان و افتخار آفرینان به اینجا آمده‌ایم تا از سوی دکتر احمدی‌نژاد از ملی‌پوشان تقدیر کنیم.
وی در خصوص دلایل غیبت احمدی‌نژاد در این دیدار اظهار كرد: جناب رییس‌جمهور خودشان پیشنهاد‌دهنده این بازی بودند، اما به خاطر کار بسیار، خستگی مفرط، افت فشار خون و درد زانو نتوانستند در این بازی شرکت کنند.
تیم بی‌رحم هو شد!
شاید همه تصور می‌کردند که تیم ملی سال 2013 کمی مراعات سن و سال و شرایط جسمانی پیشکسوتان تیم 98 را می‌کرد، اما جوان‌ترها با بی‌انصافی به راحتی هر چه تمام‌تر از کناره‌ها استارت می‌زدند، به سمت دروازه‌ها می‌رفتند و با دادن پاس‌های مورب که در تمرینات کی‌روش یاد گرفته بودند، مهاجمان را صاحب موقعیت کرده و آنها هم با بی‌رحمی دروازه نیما نکیسای با انگیزه را باز می‌کردند! در یک صحنه حتی نکیسا هم به شوخی خطاب به یکی از گلزن‌ها گفت: «بابا آرام‌تر بزن، بی‌انصاف»
در یک صحنه استاد اسدی که نشان می‌داد هنوز هم توانایی بالایی در خطاهای خطرناک و پنالتی دادن دارد پشت محوطه جریمه خطایی کرد تا پس از آن جواد نکونام توپ را طوری وارد دروازه کند که شاید اگر کاسیاس هم بود، گل می‌خورد چه برسد به نکیسای نسبتا سنگین وزن!
بالاخره گل‌ها یکی پس از دیگری دروازه بی‌دفاع‌ها که تنها امید ابراهیمی و فرزاد حاتمی را از نسل امروز همراه خود داشتند را باز کرد و به عدد پنج رسید؛ اینجا بود که تماشاگران یک صدا با فریادهایی رسم جوانمردی را به بازیکنانی که در آستانه لیگ سیزدهم قدرت‌نمایی می‌کردند یادآوری نمودند.
یک نیمه از بازی آب رفت!
مسابقه‌ای که طبق برنامه‌ریزی قبلی وعده داده شده از سوی مسوولان فدراسیون قرار بود در دو نیمه 30 دقیقه‌ای انجام شود، انگار با نیامدن رییس‌جمهور و بی‌میلی برگزار کنندگان یک نیمه‌اش آب رفت! بازی در 30 دقیقه با دلاوری شاگردان کارلوس کی‌روش تمام شد و بازماندگان تیم 98 خسته‌تر از همیشه در وسط زمین پهن شدند. نیروهای اجرایی ستاد برگزاری مراسم مشغول چیدن سکوها برای مراسم تقدیر شدند. در این بین عده‌ای اسکیت سوار در اقدامی بی‌ربط و نامفهوم با در دست داشتن پرچم‌های مقدس ایران در استادیوم دور افتخار می زدند و بعضا میان دست و پای پرسنل مشغول به کار می‌چرخیدند!
فراهم کردن مقدمات برنامه تقدیر و خود برنامه هم فرصتی شد تا بازیکنان جدید و قدیم دسته‌های چند نفره خودمانی را تشکیل دهند و گپی از خاطرات قدیم و دوران جدید بزنند و بدن‌هایشان را بین دو نیمه آنقدر سرد و سردتر کنند که دیگر نایی برای نیمه دومی باقی نماند.
زنان معترضی که فقط از مربیان و مدیران‌شان تقدیر شد!
مراسم تقدیر از تیم‌های ملی هم در نوع خودش جالب و خالی از اشکال نبود. از شش تیمی که قرار بود تقدیر به عمل آید تنها تیم‌های فوتسال مردان، فوتبال ساحلی و تیم نوجوانان نسبتا کامل بود. تیم ملی بزرگسالان که به جام جهانی برزیل راه یافته هم که اصلا روی سکو نیامد! پیشکسوتان داوری هم که بنده‌های خدا آنقدر ایستادند و نهایتا جزو آخرین نفرها مورد تقدیر (یعنی دریافت یک شال و یک تندیس) قرار گرفتند. اما عجیب تر از همه تقدیر از تیم فوتبال و فوتسال بانوان بود که کل تیم به رغم محدودیت‌های حضور بانوان به استادیوم آمدند، اما در اتاق‌های شیشه‌ای جایگاه CIP فقط نظاره‌گر تقدیر از مدیران و مربیانشان بودند!
آنها بلافاصله بعد از مراسم مقابل جایگاه ویژه آمدند و شدیدا به فریده شجاعی، نایب رییس‌بانوان فدراسیون اعتراض کردند.
سکانس پایانی!
این لحظات به بعد از عکس‌های دسته جمعی بازیکنان 98 بعد از دریافت شال و تندیس مربوط می‌شود. یک جا فضای شلوغ راهروهای ورزشگاه که پر از لیدرها، افراد متفرقه، مسوولان حراست وزارت ورزش و جوانان، ماموران نیروی انتظامی، خبرنگاران، مسوولان بلند پایه، محافظان و عده‌ای لباس شخصی با بی‌سیم بود؛ طرف دیگر هم محوطه زمین نیمه روشن استادیوم که بازیکنان قدیم و جدید با هم عکس یادگاری می‌گرفتند و به رختکن می رفتند و همچنین پرسنلی که وسایل را جمع می‌کردند. باقی مانده تماشاگران هم که فقط دل به منورها و نورافشانی آخر کار خوش کرده بودند سکوها را با نارضایتی ترک می‌کردند.
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه
نظرسنجی
نظر شما درباره نحوه واگذاری سهام دو تیم استقلال و پرسپولیس چیست؟