بازدهی بالای اوراق بدهی در بازار سرمایه

بازار سرمایه به طور کلی از چند بازار اصلی سهام، بدهی و بازار مشتقات تشکیل شده و هر چه تنوع مالکیتی در این بازارها بیشتر باشد بر تعداد معامله گران و فعالان بازار سرمایه افزوده خواهد شد و در نتیجه نقدینگی در این بازارها متمرکز شده و عمق آنرا افزایش خواهد داد.

به گزارش بورس نیوز، در بازار بدهی که از اجزای اصلی بدنه بازار سرمایه می باشد اوراقی همچون صکوک، مشارکت و اوراق بدهی دیگری مورد معامله قرار می گیرد، در ایران نیز برخلاف کشورهای توسعه یافته، بنگاه های کوچک و پر ریسک هستند که برای تأمین منابع مورد نیاز خود به انتشار این اوراق گرایش داشته و این در حالی است که مزیت به کارگیری این اوراق شامل تأمین مالی به صورت بلند مدت و در حجم بالا و روش مناسب برای اصلاح ساختار مالی یک بنگاه اقتصادی نسبت به وام بانکی می باشد.

بروکراسی پیچیده انتشار این اوراق که سبب صرف زمان زیادی جهت به نتیجه رسیدن تأمین مالی می شود یا وجود تعاریف محدود کننده اوراق بدهی که مانع از پاسخگویی اوراق مذبور به تمام پروژه ها از جمله محدودیت ها و چالش های آنهاست که با توجه به تمامی این محدودیتها نرخ سود تضمین شده آنها بین 20 تا 22 درصد می باشد.

با بررسی بازدهی سالانه اوراق بدهی در بازار سرمایه کشورمان می توان گفت، طی یک سال گذشته حداقل بازدهی 21.5 درصد و حداکثر بازدهی 24.7 درصد را برای دارندگان خود به ارمغان آورده اند که این ارقام در مقایسه با بازدهی بازار سهام طی سال گذشته رقم بسیار بالایی می باشد.

بر اساس این گزارش، بازار سهام به دلیل ماهیت نوسانی و ارتباط سود شرکت ها و در نتیجه رکود اقتصادی سال 93 و عواملی دیگر، به طور میانگین 12.6 درصد بازدهی برای سهامداران و فعالان خود ایجاد کرده، البته لازم به ذکر است که بخش اعظم این بازدهی تحت تأثیر نمادهای خاصی همچون سهام کارگزاران بورس با بازدهی 2919 درصد بوده که با حذف گروه فعالیتهای کمکی به نهاد های مالی واسط، میانگین بازدهی بازار سهام به 6.24 درصد می رسد.

شایان ذکر است، شاخص کل نیز طی یک سال گذشته 12.49 درصد بازدهی منفی بر جای گذاشته است.

همانطور که واضح و روشن می باشد، بازدهی اوراق بدهی بازار سرمایه در مقایسه با بازار سهام و یا حتی نرخ سود سپرده بازار پول رقم بسیار بالاتری بوده و این امر باعث شده تا بخشی از نقدینگی بازار سهام به این سمت سوق پیدا کرده است.

بر این اساس لازم است مدیران و مسئولان به این مسأله نگاه ویژه ای داشته باشند تا تعادل در بین این بازار ها به نحو صحیحی ایجاد و اعمال شود و نقدینگی سرمایه گذاران به صورت بهینه به صنایع پر پتانسیل تخصیص یابد.