سعید مصطفوی، سرویس سیاسی پایگاه خبری انتخاب: ماجرای این روزهای جهان عرب ، مضحک است و قابل تامل! جیبوتی، کومور و کشورهای امثالش ، یک یک برای کسب توجه و نظر کشور نفت خیز عربستان سعودی، و نهایتاً سرازیر شدن دلارهای نفتی، پرپر می زنند و هر کاری می کنند تا در نظر سعودی ها، جدی جلوه کنند!
اولینش، جزیره بحرین و امارات بود که بی اجازه سعودی ها، آب نمی خورند! و بعدتر ، جیبوتی که بسیاری، حتی وزیر سابق خارجه کشورمان یعنی دکتر ولایتی که متخصص سیاست خارجیست، ذره بین به دست، نتوانست موقعیت جغرافیایی این کشور را نشان دهد!
اما این روزها، عبدالله بن زاید وزیر خارجه جویای نام امارات ، حسابی جلب توجه کرده! بیچاره سعی می کند از طریق شهرت جمهوری اسلامی ایران و وزیر خارجه خوشنامش، دکتر ظریف، کمی وجهه کسب کند! آنهم با گفتاری نازل و احمقانه! ولو آنکه دهن به دهن کند و با فحاشی، شهرتی برای خود بتراشد، ولو شهرتی نجس و متعفن و از سر حقارتی تاریخی!
او سعی کرده در توییترش (تنها مسیر عرض اندام وزیر بیکار اماراتی) علیه ایران و ظریف، لجن پراکنی و لگدپراکنی کند! تا این بینوای نگون بخت، اندکی بیش از جیبوتی جدی گرفته شود تا مورد الطاف خاصه ی سعودی قرار گیرد، تا اندکی او را در بازی دورهمی «شورای همکاری های خلیج فارس» بازی دهند؛ بیچاره «بن زاید» که از بدِ حادثه در کشوری وزیر خارجه شده که اهمیتش (آنهم به تمسخر)، تنها در زنبارگی و شتربازی اوتادش است!
ظریف اما در رفتاری آگاهانه و از سر فشار افکار عمومی، سعی کرد یکبار به طور غیرمستقیم پاسخ این جوان جویای نام را بدهد تا شرش کم شود! اما طرف، تازه «دیده شدن» و «آدم حساب شدن» به دهانش مزه کرده! توییت نوشت و باز توهین کرد! اما زهی خیال باطل ! که او اندازه ای نیست که دیگر، مورد خطاب وزیر خارجه ایران قرار گیرد! او می تواند همان تک نوشته ظریف، که با طعن و بدون نام بردن از طرف مقابلش نگاشته شده را، با افتخار نزد پادشاه ببرد و از او بخواهد، «حساب کردن» وزیر کشور چند ده ساله امارات، به عنوان افتخاری ملی ثبت کند! می تواند توییت ظریف را بر سر درِ خانه اش بزند و سالها بعد، به نوه و نتیجه اش پز دهد که او، چقدر «جدی گرفنه شده است»! و البته نمی دانم در پاسخ به سئوال نوادگانش که می پرسند «از کجا معلوم ظریف، خطابش به تو بود» چه مستندی ارائه خواهد کرد! نه ! شاید این افتخار ، چندان هم برای آیندگان کشورش، مستند نباشد!
اما افتخار هم برای عبدالله بن زاید، حدی دارد! اندازه اش همان نصفه پاسخ وزیر ایران است، همان کفایت می کند! «جدی گرفتن» و «آدم حساب شدن» آنهم در میان مهمترین کشورهای جهان، همان یکبار برای تمام روزهای پیشین و پیش روی امارات، کافیست!
نباید رسانه ها و مردم عزیز ایران از سر احساسات، در برابر این دام کوتوله ی اماراتی بیافتند و مکرر، به تیتر کردن و جدی گرفتن این فرد علاقمند به سیاست خارجی ، دامن بزنند! تیتر کردن حرف های این دیوانه ی نوکیسه در رسانه ها و بالاخص در تلگرام و شبکه های اجتماعی، جز آنکه به تحریک احساسات ملت دامن بزند و باعث افتادن در دام کوتوله ی اماراتی شود، نتیجه دیگری ندارد.
مردم! رسانه ها! به هوش باشید و در دام جوانک اماراتی نیافتید!
اعراب از چه عصبانی تر شدند؟
البته افسار پاره کردن این فرد و رفقایش در دیگر کشورها، بی ارتباط با مقاله اخیر ظریف در نیویورک تایمز نیست! وزیر خارجه ایران، هفته ی گذشته در اقدامی بی سابقه، یادداشتی شدیداللحن علیه عربستان سعودی را منتشر کرد که از دو منظر، بی سابقه بود. اول آنکه چنان عربستان را در هم کوفت که برخی آن را «بمباران ایران علیه عربستان» خواندند و برخی دیگر گفتند، «وزیر خارجه ایران، هر آنچه از دهانش در آمد نثار سعودی ها کرد» ! یادداشتی با لحنی بی سابقه و بسیار تند که نه فقط سعودی ها، بلکه دیگر اعراب را عصبانی تر کرد! نکته دوم ، اصل انتشار این یادداشت در نیویورک تایمز است، چنین چیزی نیز ازاساس بی سابقه است! یادداشت وزیر خارجه ایران در نشریه یک میلیون تیراژی آمریکایی! این یعنی شکست لابی قدرتمند و ثروتمند اعراب! نیویکر تایمز، نه تنها نسبت به انتشار فوری آن اقدام کرد، بلکه تیتری تندتر از متن را برای طلب وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران برگزید؛ «
اولینش، جزیره بحرین و امارات بود که بی اجازه سعودی ها، آب نمی خورند! و بعدتر ، جیبوتی که بسیاری، حتی وزیر سابق خارجه کشورمان یعنی دکتر ولایتی که متخصص سیاست خارجیست، ذره بین به دست، نتوانست موقعیت جغرافیایی این کشور را نشان دهد!
اما این روزها، عبدالله بن زاید وزیر خارجه جویای نام امارات ، حسابی جلب توجه کرده! بیچاره سعی می کند از طریق شهرت جمهوری اسلامی ایران و وزیر خارجه خوشنامش، دکتر ظریف، کمی وجهه کسب کند! آنهم با گفتاری نازل و احمقانه! ولو آنکه دهن به دهن کند و با فحاشی، شهرتی برای خود بتراشد، ولو شهرتی نجس و متعفن و از سر حقارتی تاریخی!
او سعی کرده در توییترش (تنها مسیر عرض اندام وزیر بیکار اماراتی) علیه ایران و ظریف، لجن پراکنی و لگدپراکنی کند! تا این بینوای نگون بخت، اندکی بیش از جیبوتی جدی گرفته شود تا مورد الطاف خاصه ی سعودی قرار گیرد، تا اندکی او را در بازی دورهمی «شورای همکاری های خلیج فارس» بازی دهند؛ بیچاره «بن زاید» که از بدِ حادثه در کشوری وزیر خارجه شده که اهمیتش (آنهم به تمسخر)، تنها در زنبارگی و شتربازی اوتادش است!
ظریف اما در رفتاری آگاهانه و از سر فشار افکار عمومی، سعی کرد یکبار به طور غیرمستقیم پاسخ این جوان جویای نام را بدهد تا شرش کم شود! اما طرف، تازه «دیده شدن» و «آدم حساب شدن» به دهانش مزه کرده! توییت نوشت و باز توهین کرد! اما زهی خیال باطل ! که او اندازه ای نیست که دیگر، مورد خطاب وزیر خارجه ایران قرار گیرد! او می تواند همان تک نوشته ظریف، که با طعن و بدون نام بردن از طرف مقابلش نگاشته شده را، با افتخار نزد پادشاه ببرد و از او بخواهد، «حساب کردن» وزیر کشور چند ده ساله امارات، به عنوان افتخاری ملی ثبت کند! می تواند توییت ظریف را بر سر درِ خانه اش بزند و سالها بعد، به نوه و نتیجه اش پز دهد که او، چقدر «جدی گرفنه شده است»! و البته نمی دانم در پاسخ به سئوال نوادگانش که می پرسند «از کجا معلوم ظریف، خطابش به تو بود» چه مستندی ارائه خواهد کرد! نه ! شاید این افتخار ، چندان هم برای آیندگان کشورش، مستند نباشد!
اما افتخار هم برای عبدالله بن زاید، حدی دارد! اندازه اش همان نصفه پاسخ وزیر ایران است، همان کفایت می کند! «جدی گرفتن» و «آدم حساب شدن» آنهم در میان مهمترین کشورهای جهان، همان یکبار برای تمام روزهای پیشین و پیش روی امارات، کافیست!
نباید رسانه ها و مردم عزیز ایران از سر احساسات، در برابر این دام کوتوله ی اماراتی بیافتند و مکرر، به تیتر کردن و جدی گرفتن این فرد علاقمند به سیاست خارجی ، دامن بزنند! تیتر کردن حرف های این دیوانه ی نوکیسه در رسانه ها و بالاخص در تلگرام و شبکه های اجتماعی، جز آنکه به تحریک احساسات ملت دامن بزند و باعث افتادن در دام کوتوله ی اماراتی شود، نتیجه دیگری ندارد.
مردم! رسانه ها! به هوش باشید و در دام جوانک اماراتی نیافتید!
اعراب از چه عصبانی تر شدند؟
البته افسار پاره کردن این فرد و رفقایش در دیگر کشورها، بی ارتباط با مقاله اخیر ظریف در نیویورک تایمز نیست! وزیر خارجه ایران، هفته ی گذشته در اقدامی بی سابقه، یادداشتی شدیداللحن علیه عربستان سعودی را منتشر کرد که از دو منظر، بی سابقه بود. اول آنکه چنان عربستان را در هم کوفت که برخی آن را «بمباران ایران علیه عربستان» خواندند و برخی دیگر گفتند، «وزیر خارجه ایران، هر آنچه از دهانش در آمد نثار سعودی ها کرد» ! یادداشتی با لحنی بی سابقه و بسیار تند که نه فقط سعودی ها، بلکه دیگر اعراب را عصبانی تر کرد! نکته دوم ، اصل انتشار این یادداشت در نیویورک تایمز است، چنین چیزی نیز ازاساس بی سابقه است! یادداشت وزیر خارجه ایران در نشریه یک میلیون تیراژی آمریکایی! این یعنی شکست لابی قدرتمند و ثروتمند اعراب! نیویکر تایمز، نه تنها نسبت به انتشار فوری آن اقدام کرد، بلکه تیتری تندتر از متن را برای طلب وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران برگزید؛ «
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه
نظرسنجی
نظر شما درباره نحوه واگذاری سهام دو تیم استقلال و پرسپولیس چیست؟