اما شاید سئوالی که برای ایرانیان مطرح باشد این است که کدام یک از دو گزینه دموکرات و جمهوری خواه برای ایران بهتر است؟
برای پاسخ به این سئوال باید دو موضوع اصلی را مورد بررسی قرار داد، یکی ویژگی های شخصیتی نامزد ها و دیگری رفتارهای تاریخی و سنتی احزاب.
در این رابطه در انتخابات اخیر امریکا آنچه که بر اساس سنت های تاریخی امریکا قابل پیش بینی بود این بود که در این دور نوبت از ان جمهوری خواهان است که بعد از هشت سال حضور دمکرات ها در کاخ سفید جای انان را بگیرند و این سنتی بوده که جز در یک مورد که آن هم بر اساس شرایط اضطراری این روند را مختل کرده است.
بر این اساس رویکرد مردم امریکا در این دور بیشتر بر گردش قدرت در سطح اول کشور شکل می گیرد فارغ از این که گزینه ای همچون ترامپ نامزد جمهوری خواهان باشد که حتی خود جمهوری خواهان ارشد هم به او رای نخواهند داد.
اگر رویکرد احزاب را در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ملاک تحولات قرار دهیم در این صورت غیر از یک استثنا یعنی دوره ریاست جمهوری اوباما همواره رویکرد دموکرات ها خشن تر و تند از جمهوری خواهان بوده که در این صورت می توان پیش بینی کرد در دوره ای که هیلاری کلینتون به کاخ سفید برود این رفتارهای تند علیه ایران تشدید هم بشود.
البته در همین دوره اوباما بود که شدید ترین تحریم ها علیه ایران با کارچاق کنی وزیر خارجه او یعنی هیلاری کلینتون روز به روز حجیم تر شد تا فروش نفت ایران را در آستانه صفر برساند و این با تلاش های فردی تحقق یافت که اینک گزینه دموکرات ها برای انتخابات ریاست جمهوری است؛یعنی هیلاری کلینتون که با شعار تحریم های فلج کننده ،کشور به کشور برای ترغیب دیگران به تحریم ایران سفر و رایزنی کرد و البته موفق هم شد.
تحریم دیگر علیه ایران داماتو که بعد ها به ایلسا موسوم شد نیز در دوره دموکرات ها تصویب شد، در دوره بیل کلینتون شوهر هیلاری!
اما از سوی دیگر اگر همین روند فعلی ادامه یابد و ترامپ به کاخ سفید برود چه خواهد شد؟ آیا فاجعه ای در انتظار ایران است؟!
ترامپ با انواع حاشیه هایی که دارد قطعا از هیلاری کلینتونی که با حرف های شیک در پوشش مسائل اخلاقی و انسانی و دموکراتیک تحریم های شدید علیه ایران را سامان می دهد قطعا شرایط سخت تری برای مقابله با ایران خواهد داشت.
او با تمام اظهارات تندی که داشته و دارد اما آنقدر درگیر مسائل حاشیه ای در زندگی شخصی اش است و آنقدر با بحران مشروعیت نزد چهره های سیاسی آمریکایی و غربی مواجه است که بخشی از وقت خود را باید به پاسخگویی به این حاشیه ها بگذراند .
از طرفی همواره تجار اهل تعامل و تهاتر هستند و برای ان ها نفع شخصی و منابع اقتصادی در اولویت است و برای یک تاجر این اهمیت دارد که شرایط امنیت و ثبات به هم نخورد تا بازار و کسب و کار در آرامش ادامه یابد و در این چارچوب ترامپ به عنوان یک میلیاردر و تاجر قطعا برای ایران قابل مذاکره تر از کسی است که عمر خود را به اقدامات سیاسی و امنیتی علیه ایران سپری کرده است.
در حوزه سیاست خارجی هم ترامپ عقاید و رویکرد هایی دارد که تا حدودی برای ایران دلچسب تر است، او نسبت به حمایت های همیشگی آمریکا از عربستان منتقد است و عقیده دارد سعودی ها عامل حملات به نیویورک هستند و نباید زیر چتر حمایتی آمریکا باشند.
ترامپ و هیلاری هر دو رویکرد سختگیرانه ای در قبال ایران خواهند داشت با یک فرق بزرگ که هیلاری راه فشار به ایران را آموخته و می تواند به سرعت سازوکارهای جدیدی را برای فشار به ایران طراحی کند در حالیکه ترامپ متهم به تندروی و اظهارات شاذ و عجیب و غریب با انواع حاشیه هایی که دارد برای هر اقدام علیه ایران باید با تک تک کشورهای اروپایی حتی انگلیس و فرانسه به چانه زنی بپردازد و همین شرایط را به گونه ای رقم می زند که در ایران بسیاری از تحلیلگران به این جمع بندی برسند در نهایت فرقی بین ترامپ و هیلاری در رویکرد ها نسبت به ایران نیست اما برخلاف نامزد دموکرات ها، ترامپ اقداماتش از حرف فراتر نخواهد رفت.
اسماعیل سطنت پور
