پایگاه اطلاع رسانی محسن رضایی امروز در مطلبی با عنوان «پیدا و پنهان زندگی احمد رضایی» گزارشی از زندگی فرزند محسن رضایی منتشر کرده است.
در این مطلب آمده است:
- در سال 1355 در حالی که پدر و مادرش به دلیل مبارزات انقلابی پدر علیه رژیم پهلوی، شدیداً تحت تعقیب سازمان امنیت شاه بوده و در مخفیگاه زندگی میکردند دیده به جهان گشود.
مردم ایران زمین خصوصاً مردمان خونگرم زاگرس نشین، به رسم دیرین خود آنگاه که فرزندی برایشان متولد میشود به ویژه اگر فرزند اول باشد، مجلس جشن و سروری بر پا میکنند و اقوام و فامیل و همسایگان به قدم مبارکی نورسیده می آیند.
- تولد احمد رضایی اما حکایتی دیگر دارد. پدر و مادرش در سال 1355 مخفیانه از تهران به دزفول میروند. در دزفول تحت تعقیب قرار میگیرند و از آنجا به قم میروند. در قم نیز تنها پس از گذشت چند ماه شناسایی میشوند و ناگزیر به کاشان و سپس به اصفهان میروند که پس از مدتی مجدداً ناچار به بازگشت به دزفول میشوند. محسن رضایی از مادر احمد در چنان شرایطی که در انتظار تولد فرزند است میخواهد که با او همراهی نکند اما او نمیپذیرد و چون خود را در مبارزات انقلابی همسرش سهیم میداند با او همراه میشود.
- روزهای نزدیک به تولد احمد فرا می رسد و مادر او از اضطرار مخفیانه به خانه پدری محسن رضایی رفته و در آنجا به دور از شور و هیجانات مرسوم وضع حمل میکند و به گوش احمد اذان و اقامه میخواند. با این حال نیز ساواک متوجه حضور همسر محسن رضایی در خانه پدری وی میشود اما قبل از رسیدن مامورین ساواک، مادر با طفل شیرخوارهاش آنجا را ترک و به مخفیگاه نزد شوهرش بر می گردد.
- دوران طفولیت احمد رضایی در همان شرایط سخت مبارزاتی پدرش سپری میشود تا در نتیجه مبارزات جوانمردانه جوانان مومن و پایداری مردم مسلمان ایران انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری امام راحل به پیروزی میرسد. پس از پیروزی انقلاب با توجه به نقش موثر پدرش در مبارزه با گروههای ضدانقلاب، دفاع مقدس و سپس فرماندهی سپاه پاسداران، دوران کودکی و نوجوانی احمد نیز مانند دوران طفولیتش متفاوت از همسن وسالانش رقم می خورد، به طوری که معمولا هرچندماه یکبار چشمان کودکانهاش چهره خسته پدر را به نظاره می نشیند.
- در چنان شرایطی سنگینی بار اداره خانه بر دوش مادر است. احمد، برادر و سه خواهرش در جریان حضور کمرنگ پدر در کانون خانواده و تنها در سایه محبت مادرشان به مدرسه می روند. سختی های زندگی هیچگاه بر زبان مادر احمد جاری نمی شود تا پدر احمد تمام توانش را روی جنگ و بیرون راندن متجاوزان از مرزهای کشورمان متمرکز نماید. احمد بارها گفته بود یکی از آرزوهایش این بوده است که در دوران کودکی روزی دست در دست پدر به خیابان، پارک یا تفریح میرفت. آرزویی که البته هیچگاه برآورده نشد.
- احمد بزرگ می شود، با معدل بالایی دوران متوسطه را سپری می کند، در دانشگاه تربیت معلم پذیرفته می شود. ولی پس از دو ترم به حوزه علمیه آیت الله مجتهدی رفته و مدتی هم در آنجا به تحصیل علوم حوزوی مشغول می شود. سپس به فکر ادامه تحصیل در خارج از کشور می افتد. تصمیم می گیرد که به این منظور به استرالیا و نزد دایی های مادرش عزیمت نماید. در این هنگام گروهی بر سر راهش قرار می گیرند و او را به ادامه تحصیل در امریکا تحریک می کنند.
- خانوادهای که یکی از بستگانشان در سازمان فضایی امریکا (ناسا) مشغول به کار است به ایشان پیشنهاد رفتن به امریکا و ادامه تحصیل در آنجا را می دهند. احمد چنین امکانی را در امریکا ممکن ندانسته و پیشنهاد آنها را رد می کند. تا اینکه آنها پروفسوری از بستگان فردی که در ناسا شاغل بوده را به ایران دعوت می کنند و از طریق او به احمد قول ادامه تحصیل و شغل مناسب در امریکا می دهند و در نتیجه او را متقاعد به رفتن به امریکا می نمایند.
- از آنجا که احمد می داند چنین اقدامی با مخالفت پدرش مواجه خواهد شد، موضوع را کتمان کرده و بدون اینکه چیزی به پدر یا سایر اعضای خانواده بگوید به امریکا می رود. چند ماه پس از سفر متوجه می شود که از تحصیل و شغل خبری نیست. لذا از آن خانواده فاصله می گیرد.
- دو هفته بعد از طرف پلیس فدرال امریکا (F.B.I)احضار و تحت بازجویی قرار می گیرد. پلیس پس از انگشتنگاری احمد به او می گوید که اطلاعات آنها حاکی از آن است که شما از سوی پدرت محسن رضایی فرمانده سپاه پاسداران برای اقدامات خرابکارانه به امریکا آمده ای.
- درحین بازجویی نیز اطلاعات دقیقی درباره محل زندگی پدر و حتی مدرسه خواهرانش به او نشان می دهند و او را تحت فشار قرار میدهند سپس از او میخواهند که هر گاه از خانه خارج شد و به هر کجا که میرود باید به پلیس اطلاع دهد. شرایط سختی برای احمد رقم می خورد در بلاتکلیفی و ابهام قرار میگیرد. تا اینکه کسانی با او تماس گرفته و تنها راه نجاتش از بلاتکلیفی را مصاحبه علیه نظام جمهوری اسلامی با رسانههای خارجی میدانند. احمد نیز در آن شرایط طی یک ماه سه بار با رسانههای خارجی مصاحبه می نماید و پس از آن نیز برای همیشه سکوت کرده و هیچگونه موضعی نمیگیرد.
- حتی در جریان حوادث پس از انتخابات خرداد 88 نیز با وجود مراجعات مکرر گروههای ضدانقلاب به احمد و تمایل آنها به موضعگیری ایشان علیه نظام جمهوری اسلامی، وی کوچکترین موضعی اتخاذ نکرده و دست رد به سینه آنها میزند.
- در طول 14 سال اقامت احمد در خارج از کشور و رفت و آمدش به ایران و سایر کشورها با هیچ گروه ضدانقلابی ارتباط برقرار نکرده بلکه همواره گروههای ضدانقلاب خصوصا منافقین مورد نفرت احمد بوده و آنها را قاتلین ملت ایران میدانست.
- احمد برای امرار معاش و گذراندن زندگی مدتی در رستورانهای امریکا به عنوان کارگر و بعد از یک سال به دلیل دستمزد پایین کار در رستوران در یک شرکت مخابراتی مشغول به کار می شود. بعد از مدتی متوجه میشود که منافقین به اسم کمکهای انسانی و بشردوستانه، میلیونها دلار جمع آوری و برای پادگان اشرف و نیروهای نظامی خود هزینه میکنند لذا برای جلوگیری از این فریبکاری موضوع را با پلیس امریکا در میان میگذارد و بارها پیگیر موضوع میشود.
- احمد نسبت به مردم بسیار مهربان بود. معتقد بود که نه تنها به انسانها که حتی به هیچ موجود زندهای نباید آزار رساند. شدیدا به نذورات معتقد بود. براساس اعداد مقدس نذر می کرد و نذورات خود را با کمک اطرافیان در مناطق جنوبی شهر بین نیازمندان و در مناسبتهای مختلف توزیع میکرد. انس احمد با قرآن مثال زدنی بود.
- حتی در هنگام خواب قرآن را بالای سرش میگذاشت. بخش اعظمی از آیات قرآن را حفظ بود. در هر موضوعی که بحث میکرد به آیهای از قرآن کریم استناد میکرد. در طول عمر کوتاه خود سه بار به خانه خدا مشرف شد. در جریان یکی از سفرهایش به مکه آقای نجفی از مداحان قدیم تهران با احمد همسفر بود و نقل میکند در خانه خدا و مدینه آن قدر نماز امام زمان(عج) را به صورت مستمر میخواند که ما شگفت زده شدیم. وقتی احمد تازه دیپلم گرفته بود بارها نزد مرحوم آیت الله آقای بهاءالدینی عارف بزرگ در شهر قم میرفت.
روزی یک کیلو کیوی که تازه در بازار میوه و سبد خوراکی مردم قرار گرفته بود خریده بود پدرش از او میپرسد برای چه کسی خریدهای؟ میگوید برای آقای بهاءالدینی چون دکتر گفته کیوی برایش خوب است.
- نقل می کنند روزی خانواده رضایی گوسفندی نذر کرده و توزیع می کردند فردی از دوستان از آنها میخواهد که یک ران از گوسفند را برای خودشان بردارند مادر احمد تعجب میکند چند شب بعد احمد نزد آیت الله بهاءالدینی بوده بدون اینکه سوالی مطرح کند آقای بهاءالدینی خطاب به احمد میگوید به مادرت بگو هر وقت نذر میکنید میتوانید به اندازه یک سهم برای خودتان بردارید. احمد معمولا پنجشنبه شبها پیش آیت الله بهاءالدینی میرفت و جمعه ها در منزل ایشان از میهمانان آیت الله پذیرایی میکرد یک روز احمد به اتفاق پدر؛ مادر و اعضای خانواده به دیدار آیت الله بهاءالدینی میروند آیت الله رو به جمع میکنند و میفرمایند احمد آقا با عشق به اینجا میآیند و من برای او دعا می کنم انشاءالله عاقبت بخیر شوند.
لازم به ذکر است تا آن دیدار اعضای خانواده از ملاقاتهای منظم احمد با ایشان بی اطلاع بودند. طی دو سال اخیری که در ایران زندگی میکرد هر شب چهارشنبه به مسجد جمکران در قم میرفت و در آنجا به عبادت مشغول می شد.
- امامزاده ای به نام «روزبهان» در میان ارتفاعات سر به فلک کشیده زاگرس در اطراف شهرستان لالی در استان خوزستان واقع شده است. برای رسیدن به امامزاده باید بیش از سه ساعت پیاده روی کرد. احمد این اواخر به زیارت امامزاده روزبهان میرفت، شب را درآنجا بیتوته و عبادت می کرد.
- احمد همیشه به ایرانی بودن خود افتخار می کرد، گرچه در این اواخر به منظور رعایت مسائل امنیتی گاهی از گذرنامه غیر ایرانی و اسم مستعار استفاده می کرد اما هرگز ملیت و تابعیت ایرانی خود را تغییر نداد و برای همیشه به عنوان یک ایرانی باقی ماند. لازم به ذکر است از احمد دو دختر به نام های دیانا و ریحانه هفت و سه ساله به یادگار مانده است.
در این مطلب آمده است:
- در سال 1355 در حالی که پدر و مادرش به دلیل مبارزات انقلابی پدر علیه رژیم پهلوی، شدیداً تحت تعقیب سازمان امنیت شاه بوده و در مخفیگاه زندگی میکردند دیده به جهان گشود.
مردم ایران زمین خصوصاً مردمان خونگرم زاگرس نشین، به رسم دیرین خود آنگاه که فرزندی برایشان متولد میشود به ویژه اگر فرزند اول باشد، مجلس جشن و سروری بر پا میکنند و اقوام و فامیل و همسایگان به قدم مبارکی نورسیده می آیند.
- تولد احمد رضایی اما حکایتی دیگر دارد. پدر و مادرش در سال 1355 مخفیانه از تهران به دزفول میروند. در دزفول تحت تعقیب قرار میگیرند و از آنجا به قم میروند. در قم نیز تنها پس از گذشت چند ماه شناسایی میشوند و ناگزیر به کاشان و سپس به اصفهان میروند که پس از مدتی مجدداً ناچار به بازگشت به دزفول میشوند. محسن رضایی از مادر احمد در چنان شرایطی که در انتظار تولد فرزند است میخواهد که با او همراهی نکند اما او نمیپذیرد و چون خود را در مبارزات انقلابی همسرش سهیم میداند با او همراه میشود.
- روزهای نزدیک به تولد احمد فرا می رسد و مادر او از اضطرار مخفیانه به خانه پدری محسن رضایی رفته و در آنجا به دور از شور و هیجانات مرسوم وضع حمل میکند و به گوش احمد اذان و اقامه میخواند. با این حال نیز ساواک متوجه حضور همسر محسن رضایی در خانه پدری وی میشود اما قبل از رسیدن مامورین ساواک، مادر با طفل شیرخوارهاش آنجا را ترک و به مخفیگاه نزد شوهرش بر می گردد.
- دوران طفولیت احمد رضایی در همان شرایط سخت مبارزاتی پدرش سپری میشود تا در نتیجه مبارزات جوانمردانه جوانان مومن و پایداری مردم مسلمان ایران انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری امام راحل به پیروزی میرسد. پس از پیروزی انقلاب با توجه به نقش موثر پدرش در مبارزه با گروههای ضدانقلاب، دفاع مقدس و سپس فرماندهی سپاه پاسداران، دوران کودکی و نوجوانی احمد نیز مانند دوران طفولیتش متفاوت از همسن وسالانش رقم می خورد، به طوری که معمولا هرچندماه یکبار چشمان کودکانهاش چهره خسته پدر را به نظاره می نشیند.
- در چنان شرایطی سنگینی بار اداره خانه بر دوش مادر است. احمد، برادر و سه خواهرش در جریان حضور کمرنگ پدر در کانون خانواده و تنها در سایه محبت مادرشان به مدرسه می روند. سختی های زندگی هیچگاه بر زبان مادر احمد جاری نمی شود تا پدر احمد تمام توانش را روی جنگ و بیرون راندن متجاوزان از مرزهای کشورمان متمرکز نماید. احمد بارها گفته بود یکی از آرزوهایش این بوده است که در دوران کودکی روزی دست در دست پدر به خیابان، پارک یا تفریح میرفت. آرزویی که البته هیچگاه برآورده نشد.
- احمد بزرگ می شود، با معدل بالایی دوران متوسطه را سپری می کند، در دانشگاه تربیت معلم پذیرفته می شود. ولی پس از دو ترم به حوزه علمیه آیت الله مجتهدی رفته و مدتی هم در آنجا به تحصیل علوم حوزوی مشغول می شود. سپس به فکر ادامه تحصیل در خارج از کشور می افتد. تصمیم می گیرد که به این منظور به استرالیا و نزد دایی های مادرش عزیمت نماید. در این هنگام گروهی بر سر راهش قرار می گیرند و او را به ادامه تحصیل در امریکا تحریک می کنند.
- خانوادهای که یکی از بستگانشان در سازمان فضایی امریکا (ناسا) مشغول به کار است به ایشان پیشنهاد رفتن به امریکا و ادامه تحصیل در آنجا را می دهند. احمد چنین امکانی را در امریکا ممکن ندانسته و پیشنهاد آنها را رد می کند. تا اینکه آنها پروفسوری از بستگان فردی که در ناسا شاغل بوده را به ایران دعوت می کنند و از طریق او به احمد قول ادامه تحصیل و شغل مناسب در امریکا می دهند و در نتیجه او را متقاعد به رفتن به امریکا می نمایند.
- از آنجا که احمد می داند چنین اقدامی با مخالفت پدرش مواجه خواهد شد، موضوع را کتمان کرده و بدون اینکه چیزی به پدر یا سایر اعضای خانواده بگوید به امریکا می رود. چند ماه پس از سفر متوجه می شود که از تحصیل و شغل خبری نیست. لذا از آن خانواده فاصله می گیرد.
- دو هفته بعد از طرف پلیس فدرال امریکا (F.B.I)احضار و تحت بازجویی قرار می گیرد. پلیس پس از انگشتنگاری احمد به او می گوید که اطلاعات آنها حاکی از آن است که شما از سوی پدرت محسن رضایی فرمانده سپاه پاسداران برای اقدامات خرابکارانه به امریکا آمده ای.
- درحین بازجویی نیز اطلاعات دقیقی درباره محل زندگی پدر و حتی مدرسه خواهرانش به او نشان می دهند و او را تحت فشار قرار میدهند سپس از او میخواهند که هر گاه از خانه خارج شد و به هر کجا که میرود باید به پلیس اطلاع دهد. شرایط سختی برای احمد رقم می خورد در بلاتکلیفی و ابهام قرار میگیرد. تا اینکه کسانی با او تماس گرفته و تنها راه نجاتش از بلاتکلیفی را مصاحبه علیه نظام جمهوری اسلامی با رسانههای خارجی میدانند. احمد نیز در آن شرایط طی یک ماه سه بار با رسانههای خارجی مصاحبه می نماید و پس از آن نیز برای همیشه سکوت کرده و هیچگونه موضعی نمیگیرد.
- حتی در جریان حوادث پس از انتخابات خرداد 88 نیز با وجود مراجعات مکرر گروههای ضدانقلاب به احمد و تمایل آنها به موضعگیری ایشان علیه نظام جمهوری اسلامی، وی کوچکترین موضعی اتخاذ نکرده و دست رد به سینه آنها میزند.
- در طول 14 سال اقامت احمد در خارج از کشور و رفت و آمدش به ایران و سایر کشورها با هیچ گروه ضدانقلابی ارتباط برقرار نکرده بلکه همواره گروههای ضدانقلاب خصوصا منافقین مورد نفرت احمد بوده و آنها را قاتلین ملت ایران میدانست.
- احمد برای امرار معاش و گذراندن زندگی مدتی در رستورانهای امریکا به عنوان کارگر و بعد از یک سال به دلیل دستمزد پایین کار در رستوران در یک شرکت مخابراتی مشغول به کار می شود. بعد از مدتی متوجه میشود که منافقین به اسم کمکهای انسانی و بشردوستانه، میلیونها دلار جمع آوری و برای پادگان اشرف و نیروهای نظامی خود هزینه میکنند لذا برای جلوگیری از این فریبکاری موضوع را با پلیس امریکا در میان میگذارد و بارها پیگیر موضوع میشود.
- احمد نسبت به مردم بسیار مهربان بود. معتقد بود که نه تنها به انسانها که حتی به هیچ موجود زندهای نباید آزار رساند. شدیدا به نذورات معتقد بود. براساس اعداد مقدس نذر می کرد و نذورات خود را با کمک اطرافیان در مناطق جنوبی شهر بین نیازمندان و در مناسبتهای مختلف توزیع میکرد. انس احمد با قرآن مثال زدنی بود.
- حتی در هنگام خواب قرآن را بالای سرش میگذاشت. بخش اعظمی از آیات قرآن را حفظ بود. در هر موضوعی که بحث میکرد به آیهای از قرآن کریم استناد میکرد. در طول عمر کوتاه خود سه بار به خانه خدا مشرف شد. در جریان یکی از سفرهایش به مکه آقای نجفی از مداحان قدیم تهران با احمد همسفر بود و نقل میکند در خانه خدا و مدینه آن قدر نماز امام زمان(عج) را به صورت مستمر میخواند که ما شگفت زده شدیم. وقتی احمد تازه دیپلم گرفته بود بارها نزد مرحوم آیت الله آقای بهاءالدینی عارف بزرگ در شهر قم میرفت.
روزی یک کیلو کیوی که تازه در بازار میوه و سبد خوراکی مردم قرار گرفته بود خریده بود پدرش از او میپرسد برای چه کسی خریدهای؟ میگوید برای آقای بهاءالدینی چون دکتر گفته کیوی برایش خوب است.
- نقل می کنند روزی خانواده رضایی گوسفندی نذر کرده و توزیع می کردند فردی از دوستان از آنها میخواهد که یک ران از گوسفند را برای خودشان بردارند مادر احمد تعجب میکند چند شب بعد احمد نزد آیت الله بهاءالدینی بوده بدون اینکه سوالی مطرح کند آقای بهاءالدینی خطاب به احمد میگوید به مادرت بگو هر وقت نذر میکنید میتوانید به اندازه یک سهم برای خودتان بردارید. احمد معمولا پنجشنبه شبها پیش آیت الله بهاءالدینی میرفت و جمعه ها در منزل ایشان از میهمانان آیت الله پذیرایی میکرد یک روز احمد به اتفاق پدر؛ مادر و اعضای خانواده به دیدار آیت الله بهاءالدینی میروند آیت الله رو به جمع میکنند و میفرمایند احمد آقا با عشق به اینجا میآیند و من برای او دعا می کنم انشاءالله عاقبت بخیر شوند.
لازم به ذکر است تا آن دیدار اعضای خانواده از ملاقاتهای منظم احمد با ایشان بی اطلاع بودند. طی دو سال اخیری که در ایران زندگی میکرد هر شب چهارشنبه به مسجد جمکران در قم میرفت و در آنجا به عبادت مشغول می شد.
- امامزاده ای به نام «روزبهان» در میان ارتفاعات سر به فلک کشیده زاگرس در اطراف شهرستان لالی در استان خوزستان واقع شده است. برای رسیدن به امامزاده باید بیش از سه ساعت پیاده روی کرد. احمد این اواخر به زیارت امامزاده روزبهان میرفت، شب را درآنجا بیتوته و عبادت می کرد.
- احمد همیشه به ایرانی بودن خود افتخار می کرد، گرچه در این اواخر به منظور رعایت مسائل امنیتی گاهی از گذرنامه غیر ایرانی و اسم مستعار استفاده می کرد اما هرگز ملیت و تابعیت ایرانی خود را تغییر نداد و برای همیشه به عنوان یک ایرانی باقی ماند. لازم به ذکر است از احمد دو دختر به نام های دیانا و ریحانه هفت و سه ساله به یادگار مانده است.
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه