آیا شما جزو دانش‌آموزانی بودید که هر روز صبح، پدر و مادرتان دست شما را می‌گرفتند و به سرویس حمل و نقل دبستان یا دَمِ در دبستان می‌رساندند؟ یا اینکه الان خودتان جزو والدینی هستید که این کار را می‌کنید؟
آقای «پاول والیچ» پدری بود که تا چند وقت پیش همین کار را می‌کرد و هر روز صبح دست پسرش را می‌گرفت و ۴۰۰ متری با او پیاده طی می‌کرد و او را به سرویسش می‌رساند.
ولی این آقای والیچ، از آنجا که گیک است، روزی به این فکر افتاد که این کار تکراری هر روزه را به شخص یا بهتر است بگوییم به «چیز» دیگری محول کند؛ یک هلیکوپتر کنترل از راه دور یا به عبارت دقیق‌تر یک کوادکوپتر quadcopter.
اخبار مربوط به این شبه‌ربات‌های پرنده، بین گیک‌ها خارجی محبوبیت زیادی دارند، مثلا اگر شما به سایت گیک دات کم بروید و تگ کوادکوپتر را مطالعه کنید، می‌بینید که چه کارهای جالبی که با این کوادکوپترها انجام نمی‌شود.
شخصا با قیمت و فروشگاه‌های آنلاین و آفلاین فروش کوادکوپترها و شاید مهم‌تر از آن قوانین تملک و استفاده از آنها در ایران آشنا نیستم، اما فکر می‌کنم کوادکوپترها یکی از جالب‌ترین و انعطاف‌پذیرترین چیزهایی هستند که یک گیک می‌تواند داشته باشد.
زمستان سال پیش والیچ تصمیم گرفت که به جای بیرون رفتن هر روزه با فرزندش برای رساندنش به سرویس، در منزل بنشیند و با کامپیوتر و از دریچه دوربین یک کوادکوپتر، مراقبش باشد. البته او می‌خواست کوادکوپتر خودش پسرش را به صورت خودکار دنبال کند و بعد به خانه برگردد.
کوادکوپتر از نظر مکانیکی، یک بخش مرکزی دارد که تجهیزات الکترونیکی روی آن قرار می‌گیرد، بخش دیگر بازوهای آلومینیومی هستند که موتورها و پروانه‌ها روی آن هستند، یک بخش پایه هم دارد که از طریق آن کوادکوپتر، روی زمین می‌نشیند.
به گزارش ایسنا بلاگر وبلاگ یک پزشک افزوده است: از نظر الکترونیکی، کوادکوپتر یک بورد کنترل به همراه باتری، بورد توزیع نیرو، کنترل‌کننده‌ها نیروی موتور، گیرنده رادیویی برای کنترل از راه دور، یک مودم RF برای کنترل کامپیوتری، ژیروسکوپ سه‌بعدی و ارتفاع‌سنج دارد. آقای والیچ علاوه بر اینها، یک بورد برای اتصال GPS و قطب‌نما که شیاری برای اتصال کارت microSD هم داشت، خرید.
والیچ برای دیدن دنیا از زاویه دید کوادکوپتر، ترجیح داد یک گوشی هوشمند آن را به آن متصل کند، این طوری کافیست که یک برنامه چت ویدئویی دلخواه را در گوشی راه بندازید و خیلی آسان ویدئوی محیط پیرامون را ببینید.
از دید نرم‌افزاری آقای والیچ به نرم‌افزار کدبازی متوسل شد که می‌تواند کوادکوپتر رادر شرایط آب و هوایی مختلف و در ارتفاع‌های متفاوت، پایدار و هدایت کند. همین برنامه می‌تواند کوادکوپتر را با استفاده GPS به مقصد خاصی هدایت کند.
برنامه‌ای که والیچ در منزل از آن برای هدایت کوادکوپتر استفاده می‌کرد، برنامه Qgroundcontrol بود.
اما چیز دشوار در این برنامه، این بود که کوادکوپتر بتواند موقعیت فرزند والیچ را مشخص و او را دنبال کند، نخست او در نظر داشت از یک سیستم RFID استفاده کند، ولی وقتی فاصله زیاد باشد و به چند متر برسد، نیروی بیشتری باید صرف شود و از آنتن‌ها قوی‌تری باید روی کوادکوپتر استفاده کرد که میزان مصرف انرژی را خیلی بالا می‌برد، به همین خاطر والیچ از همان سیستم GPS استفاده کرد.
والیچ از تازه‌ترین نسل مودم‌های RF برای انتقال اطلاعات GPS فرزندش به کوادکوپتر استفاده کرد، این مودم‌ها، خیلی کوچک هستند، انرژی آنها را می‌شود با یک باطری ساعت تأمین کرد، برنامه آنها با زبان Python نوشته شده است و به شیوه هوشمندانه‌ای اطلاعات را منتقل می‌کنند. مجموع این GPS و مودم، حجمی به اندازه یک انگشت دارند و والیچ آنها را در کوله‌پشتی فرزندش جاگذاری کرد.
در نهایت والیچ موفق شد و حالا کوادکوپتر از فاصله ده متری، فرزندش را دنبال می‌کند و به سرویس می‌رساند.
پروژه به نظر من خیلی جالب است، اما فکر کنم بهتر باشد والیچ به موقع به این شیوه پدری گیکی خاتمه بدهد، بگذارد فرزندش چند روزی به دیگران پُزِ مراقب خاصش را بدهد و بعد به همان شیوه سنتی همیشگی برگردد، چون برای یک کودک هیچ چیزی جای گرفتن دست پدر و مادرش و صحبت‌هایی را که در همان مسیر کوتاه ، رد و بدل می‌شود نمی‌گیرد.
