عباس ایروانی

بی‌تردید بسیاری از ابر بدهکاران بانکی زائیده فساد سازمان‌یافته، ساختار‌های غلط بانک‌های خصولتی، بی‌سوادی و سوء مدیریت بانکداران و یا اعمال نفوذ نهاد‌های فرا دولتی هستند. به قول بسیاری از دوستان، اصولاً مدیران بانک‌های دولتی بی‌هدف و محض رضای خدا تغییر نمی‌کنند. انتصاب می‌شوند تا برای عده‌ای کار‌هایی کنند. به نظر می‌رسد بهتر است برای جلوگیری از مصادره و بنگاهداری اجباری بانک‌ها، سیستم‌های اعتبارسنجی و نظارت‌های سختگیرانه تری برای بانک‌های کشور در نظر گرفته شود تا نه شاهد رشد قارچ گونه بدهکاران کلان بانک‌ها باشیم و نه شاهد تسویه بدهی‌ها با تصاحب سهام وثیقه.

صورت قضیه بسیار ساده است، سیستم ضعیف اعتبار سنجی بانک ها، تسهیلات سفارشی و فرمایشی به افراد متصل به حلقه‌های قدرت، زد و بند‌های غیر اخلاقی و فسادزا با مدیران رده بالای بانک‌ها و کم سوادی و بی اطلاعی بانکداران در ایران، منجر به تولید لیست بزرگی از بدهکاران کلان بانکی گردیده است. همچنین یکی دیگر از موضوعات مطرح شده در دادگاه گروه عظام، واردات کالا‌های ساخت چین با برچسب شرکت‌های گروه عظام و استفاده از این کالا‌های نارغوب و بنجول در خودرو‌های داخلی بوده است. به عبارتی دوستان حتی زحمت لیبل زنی به محصولات ساخته شده توسط چین هم به کارگران و تولید کنندگان این کشور دوست و برادر سپرده بودند