موضوع بنزین‌های آلوده، یکی از مباحثی است که در روزهای اخیر، به یکی از پر‌حاشیه‌ترین مباحث روز تبدیل شده است؛ از یک سو، مدیران دولتی بر این ادعا هستند که 60 درصد آلودگی هوا، مربوط به بنزین تولید داخلی و محصولاتی بود که در زمان دولت نهم و دهم در پتروشیمی‌ها تولید شد و از سوی دیگر، منتقدین دولت واردات بنزین را نشانه‌ای از رانت‌خواری در دولت روحانی می‌دانند.
در این باره، مهدی موسوی‌نژاد، یکی از اعضای کمیسیون انرژی می‌گوید: به رغم تأیید کیفیت بنزین‌های تولید پتروشیمی نوری و برخی پتروشیمی‌ها در دولت یازدهم در مدت کوتاهی طی هفته‌های قبل اعلام شد، کیفیت بنزین این پتروشیمی‌ها، استاندارد نیست.
نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تأییدیه وزارت نفت درباره کیفیت بنزین این پتروشیمی‌ها موجود است، گفت: مسئولان محیط زیست و سازمان استاندارد تاکنون هیچ آنالیز و آزمایشی از کیفیت بنزین‌های داخلی نداشته و بنا به نظر وزارت نفت، مبنی بر لزوم واردات بنزین و بی‌کفیتی بنزین داخلی سخن می‌گویند.
وی تأکید کرد: ظن قوی اینکه بستگان مسئولان با واردات بنزین به ثروت و منافعی دست یافته‌اند. این افراد به قدرت و ثروت وصل هستند و در منافع مردم دست‌اندازی می‌کنند.
اما آنچه ملموس است، اینکه از آغاز سال جاری تا کنون حتی یک روز هم هوای آلوده نداشته‌ایم. آن گونه که سازمان محیط زیست اعلام کرده، با حذف یکی از مهم‌ترین ارکان آلودگی هوا، یعنی بنزین و سوخت ناسالم، از آغاز سال تاکنون در تهران، شش روز هوای پاک و 42 روز هوای سالم بدون حتی یک روز هوای ناسالم داشته‌ایم.
از سوی دیگر، بر خلاف گفته‌های این نماینده، سازمان محیط زیست در گزارشی آلوده بودن بنزین تولیدی در پتروشیمی‌ها را اعلام کرده است.
بنا بر این گزارش ـ که در بند‌هایی به آن اشاره شده ـ این بنزین‌ها کاملا مضرند و برای سلامت افراد جامعه، خطرناک تشخیص داده شده اند.
بند‌هایی که نشان از مضر بودن این بنزین‌ها دارد عبارتند از؛
1 ــ با مراجعه به منابع اطلاعاتی نظیر کتب مرجع مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به سادگی قابل درک است که صنایع پتروشیمی، حلال‌های بنزن، اولئون و زایلن تولید می‌کنند. این ترکیبات بعضاً خواص احتراقی (نظیر عدد اکتان) بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها دارند، ولی سرطان‌زایی آنها اثبات شده است؛ بنابراین، در هیچ نقطه‌ای از دنیا از حلال‌های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان‌زایی آن به عنوان سوخت استفاده نمی‌کنند.
همچنین در کشور نیز هیچ یک از مؤسسات علمی مرتبط نفت و گاز و پتروشیمی چنین راه میان‌بر، رافع مسئولیت و مضر بر سلامتی جامعه به ویژه کودکان را توصیه نمی‌کنند.
2 ــ در ترکیب بنزین استاندارد یورو4 که مورد نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده، میزان بنزن یک درصد و میزان ترکیبات آروماتیک 35 درصد است. در حالی که در بنزین پتروشیمی، بنزن و آروماتیک‌ها بخش اصلی ترکیب بنزین را تشکیل می‌دهند و میزان آن بسیار فراتر از استانداردهای مورد نظر است. بنا بر نمونه‌های مستقیم برداشت شده از واحدهای توزیع بنزین شهر تهران و آنالیزهای انجام شده در کشور آلمان، میزان آروماتیک‌ها در بنزین پتروشیمی 48.6 درصد گزارش شده است.
3 ــ به استناد نمونه‌برداری انجام شده در مرکز آزمایشگاهی سازمان محیط زیست، نتایج به دست آمده، حاکی از بالا بودن میزان آروماتیک‌ها به مقدار 72.63 و میزان بنزن 6.98 درصد بوده است. مراکز دانشگاهی مستقلی نیز این آمار را تأیید کرده‌اند.
4 ــ بنا بر طبقه‌بندی آژانس تحقیقات سرطان (IARC) که در سال 2010 انجام پذیرفته، بنزن در گروه یک مواد سرطان‌زا بوده و در دیگر مجامع علمی این امر نیز به اثبات رسیده است.
از سوی دیگر، برخی اظهارنظرات در این زمینه نیز این بدگمانی را ایجاد می‌کند که برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به فکر تخریب کارهای دولت هستند و با سیاسی کردن موضوعات پیش آمده، علاوه بر سرپوش گذاشتن بر اقدامات مضری که در دولت گذشته مرتکب شده‌اند، می‌خواهند تا ماجرا را وارونه نشان دهند.
با نگاهی به اظهارات متناقض مسعود میرکاظمی که زمانی وزیر نفت دولت احمدی نژاد بود و بحث تولید بنزین‌های پتروشیمی به دستور وی انجام شده، می‌تواند خیلی از چیز‌ها را روان کند،
این نماینده مجلس در زمان وزارت خود در 26 آبان 88 اعلام می‌کند، ما در مرحله نخست این طرح، همه واحدهای پتروشیمی را درگیر نکرده‌ایم و تولید را با ۱۴ میلیون لیتر در روز آغاز کرده‌ایم که با در نظر گرفتن ۴۴ میلیون لیتر تولید فعلی پالایشگاه‌ها، توان تولید بنزین داخلی به ۵۸ میلیون و ۵۰۰ هزار لیتر در روز می‌رسد که به این ترتیب، جمهوری اسلامی عملاً موضوع تحریم بنزین را بی اثر می‌کند.
اما زمانی که ماجرای بنزین پتروشیمی‌ها بیخ پیدا می‌کند، اظهاراتی کاملا متناقض با اظهارات تاریخ یاد شده را بیان می‌کند؛ کار بزرگ(!) دیروزش را کوچک جلوه می‌دهد و می‌گوید، همش 6 میلیون لیتر بنزین پتروشیمی در روز تولید شده و نباید آن را بزرگنمایی کرد.
باید توجه شود که 14 میلیون لیتر به قول خود وزیر اسبق، نقطه استارت و آن هم در زمانی بوده که کل بنزین مصرفی کشور، 58 میلیون و 500 هزار لیتر بوده و معلوم نیست با رسیدن مصرف به 70 میلیون لیتر در روز، چقدر از بنزین مصرفی، تولید پتروشیمی‌ها بوده است، به ویژه آن که به اذعان خود وزیر اسبق، امکان واردات بنزین هم حتی از کشورهای دوست وجود نداشت.
حال با توجه به این پارادکس‌‌ها در اظهارات وزیر اسبق و رئیس کمیسیون انرژی جدید، چگونه می‌شود به گفته این افراد اعتماد کرد؟ نکته دیگری که در این بحث‌ها هست، اینکه برخی از نمایندگان مجلس اظهار می‌کنند، بنزین تولید داخل و بنزین‌های وارداتی در هیچ جایی آنالیز نشده و این امکان وجود دراد که این بنزین‌ها آلوده نبوده‌اند و موضوعات مطرح برای تخریب دولت احمدی نژاد مطرح می‌شود.
اما در اینجا نیز باید گفت، چرا این افراد به گزارش‌هایی که در این باره از سوی پژوهشگاه پتروشیمی و یا سازمان محیط زیست اعلام می‌شود، بی توجه هستند؟
جلیل جعفری در گفت‌و‌گو با تابناک در این باره می‌گوید: آخرین باری که در کمیسیون حضور داشتیم، بحث بنزین مطرح و قرار بر این شد که پژوهشگاه صنعت نفت، این بنزین‌ها را بررسی کند تا پس از آن درباره آن اظهار نظر کنیم.
به هر حال، آنچه از این اظهارات بر‌می‌آید این است که بنزین‌های پتروشیمی که در دوران دولت‌های نهم و دهم در کشور تولید شده، مضر بوده و این امکان نیز هست که دولت با دادن امتیازات خاص به برخی افراد، آنها را در واردات بنزین کمک می‌کند؛ اما نکته در اینجا، این است که واردات بنزین در حال حاضر که کشور توان تولید آن را ندارد، الزامی به نظر می‌سد و اگر اما و اگر‌ها در این زمینه رفع شود، نه تنها از بروز عوامل بیماری‌زا به کشور جلو‌گیری می‌کند، بلکه فرصتی پدید می‌آورد تا کشور با تقویت زیر‌ساخت‌های اساسی در فکر خودکفایی این محصول باشد.
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه