بورس‌نیوز، قدیمی ترین پایگاه خبری بازار سرمایه ایران

      
شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۹:۰۰
کد خبر : ۱۴۳۷۱۱
فرارو-اتاق بازرگانی به نوعی با مدارس غیرانتفاعی قابل مقایسه است؛ مدارسی که این روز‌ها مشتاقان مدیریت آن بیش از گذشته صف کشیده‌اند.

به گزارش فرارو، انتخابات اتاق بازرگانی در اسفند ماه سال جاری برگزار خواهد شد و همانند بیشتر دوره‎‌ها از هم اکنون با حاشیه‏‎هایی همراه شده است.

حواشی‎ که از سهم نمایندگان بخش‏‌های مختلف شروع و تا کاندیداهای این اتاق ادامه پیدا می‌‎کند. اتاقی که ۴۰ عضو آن انتخاب می‌‏‌شوند و ۲۰ عضو آن نیز منصوب وزیر هستند.

رقابتی که در ۱۸ اسفند ماه باید میان اعضای اتاق بازرگانی برگزار می‎شود، همچون هر انتخاباتی انتظار می‎رود هدف نخستشجابجایی و دست به دست شدن قدرت میان فعالان بخش خصوصی باشد.

هدفی که البته تاکنون آنچنان که باید و شاید تحقق پیدا نکرده است.نتایج انتخابات ادوار گذشته اتاق و برگزیده شدن افرادی از یک گروه و جریان گواهی است بر این مدعا.با همه این اوصاف ویژگی ممتاز این دوره حضور چهره‏ های جدید و نام‎های خانوادگی آشنا است.

حضور چهره‏‌های جدید ولی نزدیک به سیاسیون
بنابر خبرهای منتشر شده، در انتخابات پیش‏‌روی اتاق بازرگانی افرادی مانند جهانگیری، عارف، عراقچی، حجاریان و نهاوندیان ثبت نام ‏کرده‏‎اند. نام‏‌هایی که شاید همه را به اشتباه بیاندازد.

اما اگر تنها نام کوچک آن‌ها اضافه شود در می‌‏‌یابیم که نه معاون اول رئیس جمهور سودای اتاق را در سر می‌‏‌پروراند و نه روزنامه‌نگار و تئوریسین دوران اصلاحات تصمیمی برای حضور در اتاق بازرگانی و نشستن بر روی صندلی تجارت در سر دارد.

در حقیقت یکی برادر معاون اول رئیس جمهور و دیگری برادر تیم مذاکره کننده هسته‏‌ای و دیگری هم پسر رئیس دفتر ریاست جمهور یا پسر معاون اول دولت اصلاحات است. حالا این حضور گسترده نام‏‌ها در انتخابات اتاق بازرگانی ذهن‏‌ها را کنجکاو کرده است.

امید به آقازاده‌ها برای جابجایی قدرت در اتاق بازرگانی
رضی‌ میری،رییس سابق کنفدراسیون صادرات،در واکنش به این قبیل کنجاوی‏‌ها در گفت‎وگوبا فراروگفت: «من معتقدم اگر وابستگی خویشاوندی با چهره‌‏ای سیاسی وجود داشته باشد نباید له یا علیه او موضع‌‏گیری کرد.»

وی افزود: «من چون این افراد را نمی‌‏شناسم و از تخصص و حرفه آن‌ها اطلاعی ندارم لذا نمی‌‏‌توانم درباره آن‌ها اظهار نظر کنم. شاید این افراد از نظر اقتصادی کارآمد و مطلع باشند.»

تردیدی که درباره برخی از این افراد ثبت نام کرده در این دوره از انتخابات اتاق بازرگای ایجاد شده است، شاید چندان درست نباشد چرا که آنها پیش از آنکه نسبت خویشاوندی با چهره های سیاسی داشته باشند از چهره های شناخته شده حوزه بازرگانی هستند.

مثلا مهدی جهانگیری برادر اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس جمهور، رییس هلدینگ گردشگری و فعال اقتصادی و بازرگانی است و همین‌طور عراقچی هم بازرگانی کار کشته و مسعود حجاریان هم فعال صنعت بیمه است و یک‌ شبه با اتاق بازرگانی آشنا نشده‌اند. این مسئله می‌‏‌تواند برای دیگر افراد نیز صادق باشد.

اما به هرحال این تردید‌ها نمی‌‏‌تواند سیاست‏‌زدگی اتاق را کم‌رنگ کند. اگر بشود از چهره‏‌ها صرف‏‌نظر کرد اما در برابر دخالت برخی دولت‌‏‌ها در این زمنیه نمی‌‏‌توان کوتاه آمد.

اتاق بازرگانی در دره سیاسی شدن
تاریخ اتاق بازرگانی گویای مسائل بسیاری است. تاریخی که پشت پرده سیاسی این اتاق را افشا می‌کند و نشان می‌‎‎‌دهد با این‌که ساحت کلان سیاسی کشور بار‌ها دست به دست چرخیده اما این اتاق همواره از این تغییرات مصون بوده است.

اتاق بازرگانی برای فعالان بخش خصوصی و فعالان اقتصادی به یک درد تبدیل شده است. مثلا علی نقی خاموشی از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۶ سمت ریاست اتاق ایران و ریاست اتاق تهران را عهده‎دار بوده است. محمد نهاوندیان نیز که ۱۳۸۹ تا شکل‌‏گیری دولت حسن روحانی رئیس اتاق بازرگانی بود از اعضای موتلفه است.

یحیی آل‌اسحاق رئیس کنونی اتاق بازرگانی تهران از اعضای حزب موتلفه اسلامی است وی پیش از این نیز عضویت این اتاق را تجربه کرده بود.

علا‌ میرمحمدصادقی نیز دوره‎‏های متوالی پس از انقلاب عضو این اتاق بوده است. اسدالله عسگر اولادی هم از دیگر چهره‌‏های حاضر در چندین دوره هیئت رئیسه اتاق بازرگانی است که عضو موتلفه اسلامی است در ‌‌نهایت از دیگر اعضایی که علاوه بر عضویت موتلفه رئیس اتاق بازرگانی نیز بوده است، حبیب الله عسگراولادی است.

هرچند که همه این افراد علقه تشکیلات با موتلفه اسلامی داشته‏‌اند اما به تعبیر رضی‌‏میری در گفتگو با فرارو «نباید همه این افراد با یک رویکرد نگاه کرد و این افراد هریک رویکرد ویژه‏‌ای به بخش خصوصی و سایر مسائل اتاق داشته‏‌اند.»

اما این مسئله دردناک برای فعالان اقتصادی تسکین نخواهد یافت مگر آنگه درمانی اساسی برای آن یافت شود چرا که هرجا بویی از مزیت و امتیاز وجود داشته باشد، رقابت برای تصاحب آن نیز شکل می‌گیرد و مقاومت هم برای نگه‏‎داشتن آن بیشتر است و هرچه این مزایا پررنگ‏‎‌تر باشند رقابت و مقاومت میان گروه‌‏های کلان سیاسی نیز بیشتر رخ نمایی خواهد کرد.

موضوعی که محمدرضا بهزادیان در گفتگو با ایلنا هم از آن یاد می‌‏‌کند: «طبیعی است که تمام جناح‌های سیاسی برای حضور در اتاق تلاش می‌کنند». به گفته وی علاج درد فشار گروه‏‌‎های سیاسی برای تصاحب اتاق بازرگانی هم «انتخابات» است.

اتاق بازرگانی محمل قدرت یا تجارت؟
جناح‏‌های سیاسی برای حضور در اتاق بازرگانی ممکن است به هر روشی حتی «رای پادگانی و دستوری به نمایندگان دولت» در اتاق بازرگانی متوسل شوند.

اصطلاحی که محمدرضا بهزادیان رئیس اسبق اتاق بازرگانی تهران برای تشریح وضعیت اتاق در زمان دولت قبل به کار برده است. وی در این رابطه می‌‏‌گوید: «در حال حاضر اگر دولت روحانی همچون دولت هاشمی و خاتمی در اتاق نماینده دارد بر اساس بینش اعضا رای و حضور دارند اما در دولت احمدی‌نژاد یک رای پادگانی و دستوری به نمایندگان دولت داده می‌شد که مسیر انتخابات را تحت الشعاع خود قرار می‌داد.» اما اگر انتخاباتی سالم و دمکراتیک باشد، نباید از رای پادگانی حرفی به میان آورد.

یهزادیان می‌‏‌گوید‏: «متاسفانه به دلیل رانت موجود در این جامعه کوچک افراد مختلف به انحای گوناگون از آن منتفع می‌شوند» اما رضی‎‏میری رویکرد متفاوتی به ماجرا دارد. او معتقد است این مسائل بدین دلیل است که نمی‌‏‌توان سیاست را از اقتصاد تفکیک کرد. به نظر وی، «اتاق نهادی اقتصادی است که در بخش خصوصی پایگاهی دارد و همین‏‌طور مسائل بخش خصوصی در مسائل حاکمیتی گره خورده است.»

چگونه اتاق بازرگانان دمکراتیک‏ خواهد شد؟
رضی‏‌میری درباره دمکراتیک شدن اتاق بازرگانی می گوید: ما باید حقوق مدنی خودمان را شناسایی کنیم و از آن استفاده کنیم. وی می افزاید: «نباید انفعال و عدم آگاهی نسبت به حقوق مدنی‏مان را ادامه دهیم» به عقیده این فعال اقتصادی- اجتماعی ما باید از ظرفیت‌‏های مدنی خود استفاده کنیم.

آیا بخش خصوصی حقیقی در اتاق امکان حیات و بقا و کنش سیاسی دارد؟
هرچند در ظاهر به نظر می‌‏‌رسد سیاست‌مداران لباسی متفاوت از اقتصاددانان به تن دارند. اما رضی‏‌میری معتقد است اهرم اقتصاد به نهادهای شبه خصوصی و نزدیک به دولت فشار وارد می‌‏کند و آن‌ها را به مسیر مورد نظر خود هدایت می‌‏کند.

وی در این رابطه به فرارو می‎گوید: «دولتیان یا غیر دولتی‌‏‌ها وقتی وارد بازی اقتصاد می‌‏شوند ناچارند اقتصادی فکر کنند و نمی‌‏توانند تفکیکی میان منافع خودشان و بخش خصوصی قائل شوند.»

رییس سابق کنفدراسیون صادراتدر نگاهی جامع‏‌تر متذکر می‌‏شود که بعضی اوقات «بخش در ظاهر خصوصی، اجازه رشد حقیقی به بخش خصوصی را نمی‌‏‌دهد. و جایگاه بنگاه‏‌های دولتی در مقایسه با بنگاه‌‏های کوچک خصوصی مستحکم‏‌تر است.»

رضی میری زمینه‏‌های ورود بخش خصوصی به اتاق را مهیا می‌‏بیند و معتقد است، این بخش نباید عزلت نشین شود و بایستی «با درک قواعد جامعه مدنی از فرصت‏‌هایش استفاده کند و انفعال را کنار بگذارد» در همین باره مسعود دانشمند، عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، به فرارو گفت: «اگر می‌خواهیم بخش خصوصی واقعی در اتاق بازرگانی حضور داشته باشد باید در این انتخابات شرکت کنیم و بخش خصوصی را انتخاب کنیم.»

اشتراک گذاری :
نظرات کاربران
ارسال نظر
نظرات بینندگان
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۰
ای کاش بابا ی من هم یک پست و مقام مهمی داشت و میتونست من را یک جای خوب بذاره سر کار تا من هم مثل بقیه بتونم خدددددمممممت صصصادددقانه بکنم.
ناشناس
دوشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۲
این خدددددمممممت صصصادددقانه رو عالی و به جا اومدی بالاخره از استادهاشون یاد گرفتن
محمد
پنجشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۰:۵۵
حالا هی بگیداحمدی نژاد این طوری بود اون طوری بود
علیرضا
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
سه‌شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۳ - ۲۰:۱۲
سلام: حالا میگویید چرا دلواپس میشید .با این قوم وخویش بازی دلواپسی نداره