در خرید و فروش ما چهار دستور شرطی داریم. کاربرد دستورات شرطی مواقعی است که شما قصد ندارید سرخط (منظور قیمت جاری و کنونی) معامله کنید. دستورات شرطی خود نوعی هنر معامله حساب میشوند چرا که با مفاهیم حمایت (Support)، مقاومت (Resistance) و شکست‌ها (Break out) که اصلی‌ترین اجزاء تحلیل تکنیکال هستند گره خورده اند.
چهار دستور شرطی:
● بای لیمیت (Buy Limit): در این روش معامله‌گر دستور سفارش خرید را پایین‌تر از قیمت جاری در سیستم ثبت میکند چرا که نظرش این است که قیمت کنونی بالاست و قصد دارد در قیمت پایین تری وارد معامله خرید شود. در اصل معامله‌گر بر اساس مدل معاملاتی خود برای قیمت حمایتی در نظر میگیرد و قصد خرید در محدوده حمایتی را دارد.
● سل لیمیت (Sell Limit): در این روش معامله‌گر دستور سفارش فروش را بالاتر‌تر از قیمت جاری در سیستم ثبت میکند چرا که نظرش این است که قیمت کنونی می‌تواند بالاتر برود لذا می‌خواهد در قیمت بالاتری وارد معامله فروش شود. در اصل معامله‌گر بر اساس مدل معاملاتی خود برای قیمت مقاومتی در نظر میگیرد و قصد فروش در محدوده مقاومتی را دارد.
● بای استاپ (Buy Stop): در این روش معامله‌گر دستور سفارش خرید را بالاتر از قیمت جاری در سیستم ثبت میکند. معامله‌گر با این دیدگاه قصد خرید دارد که قیمت مقاومت را بشکند. در اصل معامله‌گر بر اساس مدل معاملاتی خود برای قیمت مقاومتی در نظر میگیرد و قصد خرید دارد اگر قیمت بتواند از سطح مقاومتی عبور کند.
● سل استاپ (Sell Stop): در این روش معامله‌گر دستور سفارش فروش را پایین‌تر از قیمت جاری در سیستم ثبت میکند. معامله‌گر با این دیدگاه قصد فروش دارد اگر قیمت بتواند حمایت را بشکند. در اصل معامله‌گر بر اساس مدل معاملاتی خود برای قیمت حمایتی در نظر میگیرد و قصد فروش دارد اگر قیمت بتواند از سطح حمایتی عبور کند.
جمع بندی نهایی:
دستورات لیمیتی یعنی Buy Limit و Sell Limit خرید و فروش‌های شرطی هستند که با فلسفه معامله بر اساس نقاط بازگشتی روی باند‌های حمایتی و مقاومتی به منظور شکار موقعیت‌های برگشتی انجام میشوند و دستوری استاپی یعنی Sell Stop و Buy Stop خرید و فروش‌های شرطی هستند که با فلسفه معامله در جهت روند و شکست باند‌های حمایتی و مقاومتی قیمت انجام میشوند.
استفاده از این دستورات کاملا به نظر شخصی معامله‌گر و سیستم معاملاتی او بستکی دارد و هیچ کدام بر دیگری ارجحیتی ندارند.
