مجتبی واحدی:سـه روز قبل، یك مقام دولتی افاضه فرموده‌اند كه <سوالات خبرنگاران روزنامه‌ها و برخی خبرگزاری‌ها از وزیران، سوالات پیش پاافتاده است> البته خدا را سپاسگزاریم كه نه رزق و روزی خبرنگاران به دست این <مشاور كم لطف> است و نه آنها در امور اخلاقی و شرعی، مقلد افرادی مانند او هستند.
ضمن آنكه بر این باوریم كه قضاوت اغلب مردم نسبت به عملكرد‌ها و اظهارنظرها، بر استاندارد‌های عقلی و اخلاقی منطبق است ولذا حتی اگر ما برای دلخوشی مقام دولتی، سوالات خود را <پیش پا افتاده> بنامیم از ارزش این سوالات كاسته نخواهد شد. علاوه بر آن، بی‌تابی بعضی مسئولان در برابر برخی پرسش‌ها، نشان می‌دهد كه سوالات مطرح شده، مهم و تاثیرگذار است و گاهی هم <عصبانی كننده.> به هر حال با اجازه پزشك مطبوعات – كه قبلا خواستار فرستادن روزنامه‌ها به مرخصی استعلاجی، شده بود –چند سوال دیگر مطرح می‌كنیم و قضاوت در این مورد كه عنوان <پیش‌پا افتاده> بیشتر شایسته سوالات است یا پاسخ‌ها را به مردم می‌سپاریم.
سوال مشخص این مقاله، پیرامون لایحه بودجه سال 1389 است. عدم تلاش برای تقدیم به موقع این لایحه به مجلس در تمام 5 سال گذشته به ویژه تاخیر رسمی و غیرقانونی سال جاری، نشان می‌دهد كه از نظر برخی مسئولان دولتی، این لایحه نیز یك سند پیش پاافتاده می‌باشد و لابد تاخیر بیش از یك ماهه در ارائه آن به مجلس و كاهش حدود 50 درصدی از فرصتی كه برای بررسی آن در اختیار نمایندگان مجلس می‌باشد، هیچ مشكلی در دقت و پختگی آن ایجاد نخواهد كرد. اما همه تاخیرها را كه نادیده‌بگیریم، تعویق مجدد تقدیم بودجه و عدم ارائه آن تنها به دلیل سفر خارجی رئیس دولت، از عجایب عرصه مدیریتی كشور ماست.
آقای احمدی‌نژاد بارها اعلام كرده كه دولت او قانون‌گراترین دولت ایران بوده است. قاعدتا این دولت باید برای عدم اجرای مصوبه قانونی مجلس درخصوص ارائه لایحه بودجه به مجلس تا 15 آذرماه، یك حجت قانونی ارائه نماید. دولت‌های نهم و دهم، همچنین <علمی‌ترین> دولت ایران، معرفی شده‌اند. لابد دولت علمی، برای ضعف در بررسی و تنظیم بودجه در مدت قانونی، دلیل محكمی ارائه خواهد نمود. مسئولان دولتی همچنین ادعا كرده‌اند كه بحران اقتصادی جهانی را دو سال زودتر پیش بینی كرده بودند پس همگان حق دارند كه توانمندی این دولت در پیش‌بینی علمی و عملیاتی از تحولات مالی سال آینده كشور– كه آنها را به تنظیم و تقدیم به موقع بودجه به مجلس، قادر می‌سازد – توقع داشته باشند.
از دیگر ویژگی‌هایی كه برای دولت فعلی و رئیس آن، مطرح شده، اظهار نظر مشاور رئیس دولت است كه در سال نخست فعالیت دولت نهم اعلام كرد <كارهایی كه تصمیم‌گیری آنها قبلا 5 سال طول می‌كشید، توسط احمدی‌نژاد در یك شب تصمیم‌گیری می‌شود .> پس لابد یكی از سوال‌های پیش پا افتاده این خواهد بود كه <چرا كاری كه دولت‌های قبلی تا پایان آذرماه هر سال به پایان می‌‌رساندند با رسیدن به نیمه دوم دی ماه، هنوز انجام نشده است؟> اما از همه این‌ها مهمتر آن است كه مگر دولت، از برنامه سفر رئیس‌خود بی‌اطلاع بوده است؟ مقامات دولتی وعده ارائه بودجه به مجلس در هفته گذشته را مطرح كرده بودند و پس از آن اعلام شد كه به دلیل سفر خارجی احمدی‌نژاد، تقدیم بودجه به تعویق افتاده است.*
البته بعید است كه كسی به این پرسش پاسخی بدهد؛ همانطور كه چهار ماه قبل، پرسش صاحب این قلم از مسئولان دولتی، در خصوص علت معرفی چند تن از وزیران به مجلس در تاریخ 16 شهریور 88 و بازپسگیری معرفی آنها پس از یك روز (17 شهریور) بی پاسخ ماند. در آن زمان، علت بازپسگیری <معرفی نامه وزیران> فرارسیدن شب‌های قدر اعلام شد اما كسی برای مردم توضیح نداد كه <مگر رئیس دولت و همكاران و مشـاوران او، هنگام ارسال معرفی نامه به مجلس، از فرارسیدن شب‌های قدر، بی‌اطلاع بوده‌اند؟> به هر حال، اگر برخلاف نوبت قبل، این بار به این پرسش <پیش‌پا افتاده> جواب دادند آنگاه سوال مهم‌تری را مطرح و از مدیران قوه مجریه خواهیم پرسید كه <از میان تعیین تكلیف بودجه – كه تاخیر در تقدیم آن به مجلس، به معنای كاهش دقت در بررسی آن و یا تاخیر در تعیین تكلیف وظایف مالی همه دستگاه‌ها در سال آینده خواهد بود– و سفر به یك كشور همسایه برای افتتاح یك پروژه نه چندان مهم، كدامیك از اهمیت بیشتری برخوردار است و در صورت ضرورت برای تاخیر یكی برای ساماندهی دیگری، اولویت با كدام است؟ ا
البته رئیس دولت، بارها نشان داده كه اگر اراده جدی برای انجام كاری داشته باشد، نه سفر مانع اوست و نه هیچ چیز دیگر؛ همانطور كه اخیرا برای به نتیجه رسیدن یك پروژه، سفر خود به شیراز را نیمه كاره رها كرد و پس از حضور چند ساعته در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجددا به شیراز بازگشت. او همچنین بارها، قبل از آغاز یك سفر داخلی و خارجی، در جلسات مهم داخلی از جمله جلسات مجلس شركت كرده و شاید مستقیما از مجلس به فرودگاه رفته است. ما سوالات خود را پرسیدیم .
گمان هم نمی‌كنیم این سوالات از برخی سوالاتی كه در مصاحبه‌های سفارشی با CNN و سایر شبكه‌های آمریكایی مطرح می‌شود پیش پا افتاده‌تر باشد. پس امیدواریم ما را هم در حد خبرنگاران چشم آبی CNN قابل بدانند و یكبار به این سوالات پیش پا افتاده پاسخ دهند زیرا برخی از همین سوالات در هفته‌های اخیر به دغدغه بسیاری از نمایندگان مجلس و صاحب‌نظران امور اقتصادی و مدیریتی كشور نیز تبدیل شده است.
ضمن آنكه بر این باوریم كه قضاوت اغلب مردم نسبت به عملكرد‌ها و اظهارنظرها، بر استاندارد‌های عقلی و اخلاقی منطبق است ولذا حتی اگر ما برای دلخوشی مقام دولتی، سوالات خود را <پیش پا افتاده> بنامیم از ارزش این سوالات كاسته نخواهد شد. علاوه بر آن، بی‌تابی بعضی مسئولان در برابر برخی پرسش‌ها، نشان می‌دهد كه سوالات مطرح شده، مهم و تاثیرگذار است و گاهی هم <عصبانی كننده.> به هر حال با اجازه پزشك مطبوعات – كه قبلا خواستار فرستادن روزنامه‌ها به مرخصی استعلاجی، شده بود –چند سوال دیگر مطرح می‌كنیم و قضاوت در این مورد كه عنوان <پیش‌پا افتاده> بیشتر شایسته سوالات است یا پاسخ‌ها را به مردم می‌سپاریم.
سوال مشخص این مقاله، پیرامون لایحه بودجه سال 1389 است. عدم تلاش برای تقدیم به موقع این لایحه به مجلس در تمام 5 سال گذشته به ویژه تاخیر رسمی و غیرقانونی سال جاری، نشان می‌دهد كه از نظر برخی مسئولان دولتی، این لایحه نیز یك سند پیش پاافتاده می‌باشد و لابد تاخیر بیش از یك ماهه در ارائه آن به مجلس و كاهش حدود 50 درصدی از فرصتی كه برای بررسی آن در اختیار نمایندگان مجلس می‌باشد، هیچ مشكلی در دقت و پختگی آن ایجاد نخواهد كرد. اما همه تاخیرها را كه نادیده‌بگیریم، تعویق مجدد تقدیم بودجه و عدم ارائه آن تنها به دلیل سفر خارجی رئیس دولت، از عجایب عرصه مدیریتی كشور ماست.
آقای احمدی‌نژاد بارها اعلام كرده كه دولت او قانون‌گراترین دولت ایران بوده است. قاعدتا این دولت باید برای عدم اجرای مصوبه قانونی مجلس درخصوص ارائه لایحه بودجه به مجلس تا 15 آذرماه، یك حجت قانونی ارائه نماید. دولت‌های نهم و دهم، همچنین <علمی‌ترین> دولت ایران، معرفی شده‌اند. لابد دولت علمی، برای ضعف در بررسی و تنظیم بودجه در مدت قانونی، دلیل محكمی ارائه خواهد نمود. مسئولان دولتی همچنین ادعا كرده‌اند كه بحران اقتصادی جهانی را دو سال زودتر پیش بینی كرده بودند پس همگان حق دارند كه توانمندی این دولت در پیش‌بینی علمی و عملیاتی از تحولات مالی سال آینده كشور– كه آنها را به تنظیم و تقدیم به موقع بودجه به مجلس، قادر می‌سازد – توقع داشته باشند.
از دیگر ویژگی‌هایی كه برای دولت فعلی و رئیس آن، مطرح شده، اظهار نظر مشاور رئیس دولت است كه در سال نخست فعالیت دولت نهم اعلام كرد <كارهایی كه تصمیم‌گیری آنها قبلا 5 سال طول می‌كشید، توسط احمدی‌نژاد در یك شب تصمیم‌گیری می‌شود .> پس لابد یكی از سوال‌های پیش پا افتاده این خواهد بود كه <چرا كاری كه دولت‌های قبلی تا پایان آذرماه هر سال به پایان می‌‌رساندند با رسیدن به نیمه دوم دی ماه، هنوز انجام نشده است؟> اما از همه این‌ها مهمتر آن است كه مگر دولت، از برنامه سفر رئیس‌خود بی‌اطلاع بوده است؟ مقامات دولتی وعده ارائه بودجه به مجلس در هفته گذشته را مطرح كرده بودند و پس از آن اعلام شد كه به دلیل سفر خارجی احمدی‌نژاد، تقدیم بودجه به تعویق افتاده است.*
البته بعید است كه كسی به این پرسش پاسخی بدهد؛ همانطور كه چهار ماه قبل، پرسش صاحب این قلم از مسئولان دولتی، در خصوص علت معرفی چند تن از وزیران به مجلس در تاریخ 16 شهریور 88 و بازپسگیری معرفی آنها پس از یك روز (17 شهریور) بی پاسخ ماند. در آن زمان، علت بازپسگیری <معرفی نامه وزیران> فرارسیدن شب‌های قدر اعلام شد اما كسی برای مردم توضیح نداد كه <مگر رئیس دولت و همكاران و مشـاوران او، هنگام ارسال معرفی نامه به مجلس، از فرارسیدن شب‌های قدر، بی‌اطلاع بوده‌اند؟> به هر حال، اگر برخلاف نوبت قبل، این بار به این پرسش <پیش‌پا افتاده> جواب دادند آنگاه سوال مهم‌تری را مطرح و از مدیران قوه مجریه خواهیم پرسید كه <از میان تعیین تكلیف بودجه – كه تاخیر در تقدیم آن به مجلس، به معنای كاهش دقت در بررسی آن و یا تاخیر در تعیین تكلیف وظایف مالی همه دستگاه‌ها در سال آینده خواهد بود– و سفر به یك كشور همسایه برای افتتاح یك پروژه نه چندان مهم، كدامیك از اهمیت بیشتری برخوردار است و در صورت ضرورت برای تاخیر یكی برای ساماندهی دیگری، اولویت با كدام است؟ ا
البته رئیس دولت، بارها نشان داده كه اگر اراده جدی برای انجام كاری داشته باشد، نه سفر مانع اوست و نه هیچ چیز دیگر؛ همانطور كه اخیرا برای به نتیجه رسیدن یك پروژه، سفر خود به شیراز را نیمه كاره رها كرد و پس از حضور چند ساعته در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجددا به شیراز بازگشت. او همچنین بارها، قبل از آغاز یك سفر داخلی و خارجی، در جلسات مهم داخلی از جمله جلسات مجلس شركت كرده و شاید مستقیما از مجلس به فرودگاه رفته است. ما سوالات خود را پرسیدیم .
گمان هم نمی‌كنیم این سوالات از برخی سوالاتی كه در مصاحبه‌های سفارشی با CNN و سایر شبكه‌های آمریكایی مطرح می‌شود پیش پا افتاده‌تر باشد. پس امیدواریم ما را هم در حد خبرنگاران چشم آبی CNN قابل بدانند و یكبار به این سوالات پیش پا افتاده پاسخ دهند زیرا برخی از همین سوالات در هفته‌های اخیر به دغدغه بسیاری از نمایندگان مجلس و صاحب‌نظران امور اقتصادی و مدیریتی كشور نیز تبدیل شده است.
ارسال نظر
اخبار روز
خبرنامه