کاهش تنش‌های دیپلماتیک و پیامد‌های چندوجهی آن برای بورس
سهیلا نقی‌پور کارشناس بازار سرمایه، در گفت‌و‌گو با بورس‌نیوز به بررسی اثر تحولات سیاسی اخیر بر بازار سهام پرداخت و اظهار کرد: توافقات و تحولات سیاسی همواره از مهم‌ترین عوامل اثرگذار بر اقتصاد و به‌تبع آن بازار سرمایه کشور هستند. به گفته وی، در ایران هرگونه گشایش یا تنش در روابط بین‌الملل، به‌ویژه در تعامل با نهاد‌های کلیدی همچون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بلافاصله بازتاب خود را در بازار‌های مالی نشان می‌دهد.
نقی‌پور تصریح کرد: توافق اخیر ایران با آژانس در شرایطی حاصل شده که اقتصاد کشور با چالش‌های متعددی مواجه است. با این حال، این توافق توانسته چراغ سبزی هرچند محتاطانه از سوی فعالان بازار سرمایه دریافت کند. این واکنش محتاطانه ناشی از درک فعالان بازار است که هر توافق با آژانس می‌تواند نشانه‌ای از کاهش تنش‌های سیاسی یا حرکتی در مسیر دیپلماسی باشد.
واکنش محتاطانه بورس به کاهش ریسک‌های سیاسی
سهیلا نقی‌پور کارشناس بازار سرمایه با اشاره به تأثیر کاهش تنش‌های سیاسی بر بازار سرمایه اظهار کرد: کاهش ریسک‌های سیاسی به معنای کاهش ریسک‌های سیستماتیک برای اقتصاد کشور است؛ ریسک‌هایی که طی سال‌های اخیر سایه سنگینی بر فعالیت‌های اقتصادی انداخته و چشم‌انداز سرمایه‌گذاری را مبهم کرده‌اند.
وی افزود: بازار سرمایه به‌عنوان آینه اقتصاد، بلافاصله به این سیگنال‌ها واکنش نشان داد؛ اما جنس این واکنش همچنان محتاطانه است. دلیل این احتیاط تجربه‌های گذشته و نیاز به مشاهده نتایج ملموس و پایدار از توافقات اخیر است. نقی‌پور تأکید کرد: سرمایه‌گذاران به دنبال نشانه‌هایی از تداوم توافقات و تأثیر واقعی آنها بر کاهش تحریم‌ها یا حداقل کاهش فشار ناشی از آنها هستند.
بیشتر بخوانید: فروش بی‌رویه اوراق، رکود بازار سرمایه را عمیق‌تر می‌کند
فرصت‌سازی برای بورس در سایه کاهش ریسک‌های سیاسی
این کارشناس بازار سرمایه با اشاره به پیامد‌های توافق اخیر ایران و آژانس گفت: یکی از مهم‌ترین آثار مثبت کاهش ریسک‌های سیاسی، ایجاد فرصت‌های بلندمدت برای بازار سرمایه است.
وی توضیح داد: در محیطی که ریسک سیاسی بالا حاکم باشد، سرمایه‌گذاری بلندمدت با چالش‌های جدی مواجه می‌شود. شرکت‌ها به دلیل عدم قطعیت‌های فراوان، توان برنامه‌ریزی پایدار ندارند و این مسئله موجب کاهش سرمایه‌گذاری در طرح‌های توسعه‌ای و همچنین ممانعت از ورود سرمایه‌های جدید می‌شود. به گفته نقی‌پور، کاهش این ریسک‌ها می‌تواند مسیر تازه‌ای برای رونق و جذب سرمایه در بورس فراهم کند.
مزایای چندوجهی کاهش ریسک سیاسی برای بورس
نقی‌پور با تشریح آثار مثبت کاهش ریسک‌های سیاسی بر بازار سهام گفت: کاهش این ریسک‌ها افق دید سرمایه‌گذاران را در بلندمدت روشن‌تر می‌کند و می‌تواند از چند مسیر به بورس یاری برساند.
وی توضیح داد: نخستین اثر در صورت پایداری کاهش تنش‌ها و به‌ویژه رفع تحریم‌ها، افزایش امکان جذب سرمایه‌گذاری خارجی است. ورود سرمایه‌های خارجی علاوه بر افزایش نقدینگی در بازار سرمایه، انتقال فناوری، دانش مدیریتی و دسترسی به بازار‌های جهانی را نیز به همراه دارد.
نقی‌پور ادامه داد: دومین مزیت، سهولت در مبادلات تجاری است؛ چراکه کاهش تحریم‌ها به شرکت‌های داخلی اجازه می‌دهد مواد اولیه را با قیمت مناسب‌تر و سهولت بیشتری تأمین کرده و محصولات خود را در بازار‌های بین‌المللی عرضه کنند. این روند به افزایش تولید، توسعه ظرفیت‌ها و در نهایت رشد سودآوری شرکت‌های بورسی منجر خواهد شد.
به گفته این کارشناس بازار سرمایه، سومین پیامد مثبت کاهش ریسک‌های سیاسی بهبود فضای کسب‌وکار است. این امر به معنای تسهیل دریافت مجوزها، کاهش بروکراسی و ایجاد محیطی با ثبات‌تر برای فعالیت‌های اقتصادی است که نهایتاً به سود شرکت‌های حاضر در بورس تمام می‌شود.
افزایش جذابیت بورس با کاهش عدم اطمینان‌های سیاسی
سهیلا نقی‌پور با اشاره به وضعیت چند سال اخیر بازار سهام گفت: بورس ایران طی این سال‌ها تحت تأثیر عواملی همچون تورم بالا، نوسانات نرخ ارز و ریسک‌های سیاسی، دستخوش نوسانات شدید بوده است. در بسیاری از مقاطع، به دلیل نبود اطمینان از آینده و سطح بالای ریسک‌های سیاسی، سهام بسیاری از شرکت‌ها پایین‌تر از ارزش ذاتی خود معامله شده‌اند.
وی افزود: این شرایط در واقع نشانه ارزندگی بازار سرمایه است و با آرام‌تر شدن فضای سیاسی و کاهش عدم اطمینان‌ها، این ارزندگی بیشتر نمایان خواهد شد. نقی‌پور توضیح داد: در چنین فضایی سرمایه‌گذاران با اطمینان بیشتری به تحلیل‌های بنیادی روی می‌آورند و به دنبال شرکت‌هایی می‌روند که توانایی ارزش‌آفرینی در بلندمدت دارند.
به گفته نقی‌پور، در محیطی باثبات و با افزایش سودآوری شرکت‌ها، نسبت پی‌بر‌ای واقعی سهام کاهش می‌یابد و همین امر سهام را برای سرمایه‌گذاران جذاب‌تر می‌کند. علاوه بر این، شرکت‌ها نیز در چنین فضایی می‌توانند برنامه‌های توسعه‌ای خود را با اطمینان بیشتری به اجرا بگذارند.
پایان مطلب
