به گزارش بورس نيوز به نقل از شفاف: در مورد تحریم اخیر نکته قابل توجهی وجود دارد و آن اینکه در لیست تحریم اروپا، آن چیزی که بیش از همه مورد تحریم قرار گرفته است، شرکت‌های کشتیرانی است که به حمل محموله‌های نفتی مشغول هستند. بدین معنی که اروپا از لفظ «تحریم خرید» اجتناب کرده است، ولی عملا به دنبال تحریم غیرمستقیم ایران است.
طبیعتا راه حل کوتاه مدت مقابله با این تحریم، استفاده از واسطه‌های بیشتر برای فروش نفت خام ایران است. در شرایطی که کشور با مشکلات ارزی دست و پنجه نرم می‌کند، چاره جز افزایش هزینه‌ای است که برای تحریم می‌پردازیم.
اما در درازمدت، می‌توان با کشورهای غیراروپایی عمده مصرف کننده نفت همپیمان شد. طبیعتا در چنین پیمان دوجانبه‌ای تحریم معنایی نخواهد داشت. هرچند این پیمان نیز در کوتاه‌مدت به دست نخواهد آمد.
برخی اینگونه فکر می‌کنند که اروپا می‌تواند جایگزینی برای نفت ایران پیدا کند. ادعا این است که عربستان ظرفیت مازاد تولید برابر 2.75 میلیون بشکه در روز را دارد. و امارات نیز ظرفیت مازادی برای 600 هزار بشکه در روز. این ادعا اصلا با داده‌های تاریخی همخوانی ندارد. در سال 2008 رئیس جمهور وقت امریکا از عربستان خواسته بود که تلید خود را افزایش دهد، ولی این اتفاق نیافتاد. عربستان حتی در ماه های اخیر قادر نیست تا تولید از دست رفته لیبی را جبران کند.
نکته جالب اینکه نمودار ظرفیت مازاد عربستان همزمان با افزایش قیمت‌ها اوج می‌گیرد و با کاهش قیمت‌ها کاهش می‌یابد. منطقی این است که نمودار ظرفیت مازاد با یک دوره تاخیر به سطح ماکزیموم برسد. این خود حکایت از این دارد که این آمار و ارقام عاری از حقیقت است و فقط یک اهرم تبلیغاتی است.
هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کند که عربستان به این میزان ظرفیت مازاد تولیدی داشته باشد. که اگر داشت، قطعا در زمان بالا رفتن‌های شدید قیمت نفت از آن استفاده می‌کرد. اگرچه منکر این نیستیم که عربستان می‌تواند به این ظرفیت تولید دست یابد، ولی واقعیت این است که هیچ سیگنال مثبتی از جانب عربستان برای اثبات این ادعا صادر نشده است. عددی که عربستان تحت عنوان ظرفیت تولید خود اعلام می‌کند (یعنی 12 و نیم میلیون بشکه در روز) ماکزیموم ظرفیت تولید آن در دراز مدت است. یعنی ظرفیت بالقوه تولید و نه ظرفیت بالفعل تولید.
در مجموع به نظر می‌رسد که عقلای اروپا به تولید نفت عربستان اعتمادی نخواهند کرد.
در این شرایط مسئولین کشور باید توجه کنند که هزینه تحریم بیش از این بالا نرود. درست است که اروپا نمی‌تواند به راحتی ایران را از عنوان یک بازیگر اصلی به زیر بکشد، ولی می‌تواند ایجاد هزینه‌های بالاتری برای کشور بکند.خود اروپا در بحران به سر می‌برد و ایجاد بحران انرژی برای آنها، تنها به بدتر شدن اوضاع کمک می‌کند.
مزیت دیگر ایران در این مقطع استفاده از اوضاع بحرانی کشورهای عربی است. کشورهای جنوب خلیج فارس مانند یک انبار باروت هستند که با یک جرقه ممکن است منطقه‌ای را دچار هرج و مرج کنند. در چنین وضعیتی کشورهای عرب نیز علاقه‌ای به ایجاد درگیری در منطقه ندارند. چرا که ایران می‌تواند از موقعیت استفاده کرده و کشورهای منطقه را به خود مشغول کند. این ویژگی که زمان به ایران داده است در کنار تسلط آن به تنگه هرمز تقریبا ایران را تا مدتی بیمه خواهد کرد. ولی به یاد داشته باشید که جنس تحریم‌های مالی چیز دیگری است.
