اعتقاد به حمایت ازمردم باآزادسازی قیمت ها

این روزها آنهایی که هنوز به روشن شدن افق بورس در آسمان غبار آلود اقتصاد کشور امیدوارند، نظاره گر تکاپوی متولیان بازار پول و سرمایه برای امداد رسانی و حمایت از بازار سهام و سهامداری با مصوبات و دستورالعمل های مختلف هستند.

به گزارش بورس نیوز، به اجماع رسیدن مدیران و نهادهای دولتی برای تقویت بازار سرمایه و تقلا برای جلوگیری از افت قیمت سهام با تزریق وجوه پولی اگرچه می تواند در موقعیت فعلی کمی از دامنه نگرانی ها بکاهد اما بی توجهی به وضعیت بخش خصوصی و به حساب نیاوردن آن در معادلات اقتصادی، بی شک بورس که محمل آشنایی صاحبان سرمایه با بنگاه های اقتصادی متنوع می باشد را به جایی نخواهد رسانید.

صنایعی همچون سیمان و کارخانجات فعال در این بخش که با وجود فراز و نشیب های بسیار در چند دهه گذشته، اینک به مرحله ای دست یافته که با برخورداری از مزیت نسبی میان کشورهای منطقه خاورمیانه، می تواند حرفی برای گرفتن در زمینه صادرات غیر نفتی کشور داشته باشد.

اما معلوم نیست چرا با وجود توسعه همه جانبه این صنعت در سال های اخیر و مالکیت سهام آنها از سوی عموم سرمایه گذاران جامعه، هنوز دولت خود را قیم این واحدهای اقتصادی دانسته و از بروز استعدادهای نهفته در این بخش از صنعت کشور جلوگیری می کند؟

اعمال قدرت در زمینه قیمت گذاری سیمان و متأسفانه تبعیت از روی ناچاری مدیران شرکت های سیمانی از این رویه های دستوری، نه تنها به شکوفا شدن استعدادهای صنعت سیمان نمی انجامد بلکه اقدام های حمایتی از بازار سرمایه را نیز با وجود نگاه خوشبینانه و دلسوزانه مجموعه های دولتی به شکست منجر می سازد.

برای شناخت بهتر صنعت سیمان و حقوق مغفول مانده فعالان این بخش در بورس، پای صحبت یکی از قدیمی ترین فعالان بازار سرمایه نشسته ایم که اظهارات تکان دهنده او شاید برای نخستین بار از طریق این رسانه منتشر می شود.

بورس امروز پاشنه آشیل نظام

سید اکبر اورعی مرد پا به سن گذاشته ای است که طی بیش از دو دهه حضور مستمر در بازار سهام، پستی و بلندی های بسیاری را در این بازار به چشم خود دیده و معتقد است امروز بازار سهام در جایگاهی قرار گرفته که فراز و فرود آن پاشنه آشیل نظام حکومتی و اقتصادی کشور است.

اورعی می گوید در شرایط کنونی بی تردید سنگ فرش طلایی بورس صنایع سیمانی ها هستند به شرط آنکه دولت پای خود را از روی گلوی فعالان این صنعت بردارد و مجرایی برای بروز استعدادهای آنها ایجاد کند.

وی برای این ادعای خود دلیل می آورد که: به رغم نوسان شدید قیمت کالاهای مصرفی و اساسی در طول یکسال اخیر، تولید در صنعت سیمان هیچ اقدام حمایتی را در خود شاهد نبوده و همواره با اعمال قیمت های دستوری دولتی ها مواجه بوده است.

حال آنکه اجرای مرحله نخست هدفمندی یارانه ها و افزایش قیمت حامل های انرژی، این صنعت را در طول یکسال گذشته تهدید کرده و از سویی دیگر با افت قیمت سهام این شرکت ها در بورس به پایمال شدن حقوق سهامداران بزرگ و کوچک آنها ظلم شده است.

بازار بدون لیدر ورشکسته است

این فعال بازار سرمایه با اذعان به اینکه تمامی صدمات احتمالی از بابت تحریم های غرب با واقعی شدن قیمت سیمان از طریق بازارهای متشکل جبران می شود، خاطر نشان کرد: مؤلفه هایی همچون مطلوبیت ارزش ذاتی سهام، نسبت قیمت به درآمدی فوق العاده جذاب، کاهش میزان سهام شناوری در بورس و اختلاف محسوس ارزش جایگزینی شرکت های سیمانی با قیمت روز سهام آنها همگی دست به دست هم داده تا این صنعت به عنوان پیشرو و جلودار کل بورس شناخته شود و از اینرو اگر حمایتی می خواهد از بازار سرمایه صورت گیرد باید بیش از هر چیز به صنعت سیمان پرداخته شود زیرا بورسی که لیدر نداشته باشد، حمایت از آن بی فایده و بورس ورشکسته است.

بزخری سیمان به قیمت ارزان تمام شدن پروژه های دولتی

به گفته وی تبعیت مدیران شرکت های سیمانی از حقوق دولت بجای حمایت از حقوق سهامداران خود در نرخ گذاری سیمان، تنها مشکل این صنعت بوده و منابع این واحدهای اقتصادی نباید در راه پروژه های عمرانی دولتی به قیمت ناچیزی فدا شوند.

اورعی با اشاره به سابقه فعالیت خود در بازار سرمایه، خاطر نشان کرد: "از سال 1373 تاکنون همواره شاهد فراز و فرودهای مختلفی در اقتصاد کشور بودم که شاید صنعت سیمان یکی از مظلوم ترین بخش ها در این دوره ها بوده زیرا هیچ گاه قیمت این کالا به ارزش واقعی خود دست نیافته است."

بهانه های توخالی

زمانی به بهانه کمبود مصارف داخلی با کنترل قیمت سیمان در کارخانجات تولیدی، تنها سود سرشاری نصیب دلال ها در گوشه گوشه شهرهای مختلف کشور می شد اما امروز که حجم تولید در این صنعت به بیش از 70 میلیون تن رسیده دیگر چه بهانه ای برای اعمال نرخ های دستوری از سوی دولت است؟

چطور می شود که نرخ میلگرد و فولاد برای افزایش قیمت به نرخ های جهانی ربط داده می شوند اما برای حفظ تولید ملی و صنعتی که کشور در آن از مزیت نسبی برخوردار است باید با سیلی مواجه شود.

جالب آنکه تنها کمتر از یک درصد کل هزینه ساختمان شامل نرخ سیمان می شود که در مجموع تأثیری بر روند قیمت ها ندارد.

شرط تحقق آرزوهای متولیان بازار سرمایه

این معامله گر با سابقه افزود: هم اکنون اقتصاد ایران در دو صنعت سیمان و پتروشیمی که اتفاقاً بخش عمده ای از شرکت های فعال در آنها بورسی هستند دارای مزیت نسبی و حتی مزیت مطلق در منطقه خاورمیانه بوده و چنانچه متولیان بازار سرمایه قصد جدی برای حمایت از بورس دارند باید با توجیه حقوقی ها برای تمرکز بر این دو صنعت شاخص و از طرفی عملی کردن وعده های دولت در زمینه حمایت از تولیدات شرکت ها با آزاد سازی کامل قیمت ها به موضوع تقویت بازار سهام در شرایط فعلی بپردازد.

بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری با برخورداری از سهام شرکت های سیمانی در سبد دارایی های بورسی خود چناچه در معرض آزاد شدن استعدادهای این صنایع قرار بگیرند، به لحاظ ارزش بازاری سهام خود می توانند جهت نماگرهای بورس را واقعی تر کرده و به دنبال آن پتانسیل شرکت های ساختمانی و هلدینگ ها نیز ثمرات مثبتی را برای بازار سهام در پی خواهند داشت.

تنها ایراد صنعت سیمان

اورعی با تأکید مجدد بر ضعف مدیریت فروش به عنوان تنها مشکل اساسی صنعت سیمان و تلاش برای تمرکز بر حفظ منافع دولت بجای حقوق صاحبان سهام، گفت: تنها نتیجه این رویه، سقوط بورس و مجبور کردن مدیران اقتصادی و سیاسی کشور به صرف صدها ساعت جلسه برای حمایت از آنرا در پی داشته و حال آنکه با توجه کردن به صنعت پیشتاز سیمان می توانند به همه نگرانی ها پایان دهند.

مراقب سپاه گرسنگان باشید

وی به صراحت اعلام می کند: "چنانچه در زمان کنونی از بورس و سرمایه های مردم حمایت نشود سپاه گرسنگان از مناطق متوسط و فقرنشین به سمت شمال پایتخت (به دلیل کنز شدن منابع پولی ثروتمندان) برخلاف سال های قبل هجوم خواهند آورد و نقدینگی سرگردان به سمت احتکار مواد غذایی و پس از آن بازارهای کاذبی همچون طلا و ارز جذب خواهند شد."

به عنوان یک سهامدار قدیمی و با سابقه خطاب به مسئولان می گویم که شرایط بورس امروز مشابه سال های 75 یا 81 نیست و به عنوان وزنه ای تأثیرگذار در اقتصاد، بازار سهام باید واقعی شدن قیمت ها را در چرخه تولید شرکت های بورسی لمس کند.

ارزان فروشی گناه نابخشودنی

"در صنعت سیمان، امروز ارزان فروشی عمدی یک گناه نابخشودنی است زیرا حق انسان های بیشماری به این طریق پیمال می شود. هزینه سرمایه گذاری در کشور طی یکسال گذشته با افزایش 30 درصدی مواجه بوده اما سیمان هنوز درجا می زند. این با کدام عدالت همخوانی دارد؟

در این صورت دیگر شعار حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی در صنعت بدون حامی که کشور در آن مزیت نسبی دارد به چه دردی می خورد؟"

صنعتی که تحریم ها برآن تأثیری نداشته و به رغم اجرای هدفمندی، روند سودآوری خود را حفظ کرده و از طرفی با تقاضای روز افزون داخلی و خارجی رو به رو است، چرا باید به دلیل سایه دولت بر سر خود همچنان از واقعی شدن قیمت محصولات خود محروم باشد؟

سرباز خط مقدم نبرد اقتصادی

اورعی از سرمایه گذارانی امثال خود به عنوان سرباز خط مقدم جبهه اقتصادی کشور یاد می کند و می گوید: سرمایه گذارانی همچون من همواره نسبت به صیانت از صنایع کشور ازآماج طوفان های مختلف تا زمانیکه نیت پلیدی از داخل برای به هم زدن اوضاع اقتصادی وجود نداشته باشد، در میدان حاضر بوده و مسئولان نیز اگر قصد حمایت از بازار سرمایه را دارند نباید این سربازان را به حال خود رها کنند.

اگر امثال این افراد با اقدام های تحمیلی و خود سرانه از فضای موجود سر خورده شوند دیگر هیچ امیدی به اقتصاد نیست.

معنای عدالت چیست؟

آیا عدالت در آن خواهد بود که سرمایه گذاران با جمع آوری اقلام مصرفی و غذایی مردم از حضور در صنایع مولد صرفه نظر کنند؟

اگر قرار باشد از سرمایه ایرانی دفاع شود باید بطور عام از بورس حمایت و بطور خاص از ظلم به صنایعی همچون سیمان دوری کرد.

توصیه یک سرمایه گذار به دولت

اورعی در خاتمه با بیان اینکه در شرایط فعلی بخش عمده ای از سرمایه های خود را همچنان در گروه سیمانی متمرکز خواهد کرد، افزود: "در خصوص ارزندگی این صنعت، حاضر به مناظره با هر شخص حقیقی و حقوقی هستم. من همواره از صحبت با رسانه ها اکراه داشته ام اما اینبار به دلیل وضعیت بوجود آمده در بورس و لزوم توجه به جایگاه سیمانی ها برای نجات آن، پا پیش نهاده و معتقدم دولت بجای تسکین دهنده های موقتی باید قیمت محصولات صنایع بورسی را واقعی کرده و از منظر اعمال قدرت در آن ورود پیدا نکند.