سوژه هفته - صفحه 3

آیا قرار است، تا انتهای سال بار‌ها و بار‌ها شاهد تحدید دامنه نوسان، رکود و فرار سرمایه از بازار بورس به سایر بازار‌های موازی باشیم؟ آیا ۸ هفته تحدید دامنه نوسان برای ارزیابی ثبات در بازار سرمایه کشور کافی نیست؟ دلیل بعدی محدودیت دامنه نوسان چه می‌باشد؟ سرماخوردگی جناب پزشکیان یا حساسیت‌های فصلی مقامات سایر کشورها؟ راستی پیروزی هریس در انتخابات آمریکا منجر به تحدید دامنه نوسان می‌گردد یا ترامپ؟ هریس ۳ درصدی و ترامپ ۱ درصدی؟

‌می‌دانیم که قرار نیست جناب عشقی و صیدی را با "گری گنسلر" رئیس کمیسون بورس و اوراق بهادار آمریکا مقایسه کنیم و به این موضوع نیز اشراف داریم که نمی‌توان همان انتظاراتی که از پرفسور و مدرس دانشگاه MIT داشت را از عضو هیات علمی دانشگاه آزاد شمال یا لیسانسه امام صادق داشت. اما بهتر بود کمی بیشتر در خصوص نحوه انتخاب و سوابق کاری افراد فکر می‌شد. سهام بانک صادرات که به اعتقاد و پیش بینی جناب صیدی در سال ۱۳۹۹، ارزشی معادل ۳ دلار داشت، امروز با قیمت و ارزشی معادل ۰.۰۰۳ دلار در حال دست و پا زدن در تابلوی معاملاتی است. امیدواریم که ایشان حداقل ادعایی در خصوص آینده شاخص کل و روند آتی بازار سهام نداشته باشند تا ما هم خیالمان راحت باشد که قرار نیست دارایی‌هایمان نصف یا بسیار کمتر از این شود.

جناب عشقی اشاره کردند که ما به دلیل محدودیت‌های موجود برای کارکنان سازمان بورس ناچار به پرداخت مزایا و پول‌های مفت بیکرانی هستیم. در این خصوص هم می‌توان گفت که به هر آن کسی که معتقدید قسم، ما هم دوست نداریم شما در این سازمان شاغل باشید که محدودیت‌هایی برایتان ایجاد شود.  مثلا با این مدارک عالیه از دانشگاه‌های امام صادق و پیام نور، قرار بود شما چقدر درآمد داشته باشید که وام ۳ میلیارد تومانی تنها بخشی از محدودیت‌های شما را جبران می‌کند؟

 حداقل ارزش ۵۰۰.۰۰۰ خانه خالی شناسایی شده، ۲۵ میلیارد دلار، کل ارزش سهام شناور و سرمایه گذاری مردم در بازار سرمایه ۱۳ میلیارد دلار؛  مبلغ پول بلوکه شده شرکت‌کنندگان در ثبت‌نام و لاتاری خودروی هفته گذشته ۱۱.۵ میلیارد دلار، کل ارزش خوش‌بینانه سرمایه‌گذاری مردم در بازار سرمایه کشور ۱۳ میلیارد دلار؛  حداقل دلار‌های پنهان شده در بالشت هموطنان ۲۰ میلیارد دلار، کل ارزش خوش‌بینانه سرمایه‌گذاری مردم در بازار سرمایه کشور ۱۳ میلیارد دلار؛  حداقل طلا و زیورآلات موجود در کشوی لباس هموطنان ۱۲ میلیارد دلار، کل ارزش خوش‌بینانه سرمایه‌گذاری مردم در بازار سرمایه کشور ۱۳ میلیارد دلار؛  " مرگ بر آمریکا "، ولی ارزش شرکت اپل، ۲۵ برابر ارزش کل بازار بورس ایران و ۲۶۱ برابر کل سهام شناور خریداری شده توسط مردم و شرکت‌ها در ایران است.  "عربستان بد"، ولی ارزش شرکت آرامکو عربستان ۱۳.۵ برابر ارزش کل بازار بورس و فرابورس کشور و ۱۳۸ برابر کل سهام شناور و سرمایه جذب شده مردم در بازار سرمایه ایران است.

آنچه که این روزها، در بازار بورس ایران از آن به‌عنوان حمایت یاد می‌شود، بیشتر شبیه حق سکوت است، حق سکوت برای سهامدارانی که بدبخت شده‌ همین دولت و مصوبات شبانه و غیرکارشناسی‌اش هستند. بازاری که در تمام جهان از آن برای تأمین مالی دولت‌ها، صنایع و کسب‌وکار‌ها استفاده می‌شود، در ایران تبدیل به گداخانه‌ای شده که هر ماه، در انتظار تزریق قطره چکانی سرمایه و اعتبار از سوی دولت مفلوک، برای خرید سهام زیانده، شاخص‌سازی و ساکت کردن منتقدان است.

باور بفرمائید که معرفی کابینه پزشکیان، بیش از آنکه " آشتی ملی" را به ذهن تداعی کند، "کمای ملی" را یادآور می‌شود. افرادی با چنین اختلافات عمیق دیدگاهی و فکری را چگونه قرار است هم راستا کرد و کشور را از این بحران نجات داد؟ اگر مردم از عملکرد کابینه جناب رئیسی راضی بودند و کشور را در راه فتح قله‌های جدید می‌دیدند، به جناب زاکانی، قاضی‌زاده هاشمی، قالیباف و جلیلی که خود را از مریدان و رهروان ایشان معرفی می‌کردند، رأی می‌دادند نه به شما که خود را مخالف سیاست‌ها و عملکرد ایشان معرفی می‌کردید؛ اما از وزرای ایشان استفاده می‌کنید. " مگر کابینه کشور، پرتفوی بورسی است که از هر حزب و صنعتی، چند سهم به یادگار انتخاب کرده‌اید؟ چه خوب است که شما می‌دانید که نمی‌دانید"

آیا تا به حال، در نمایشگاه بین المللی صنعت مالی (بورس، بانک و بیمه) شرکت کرده‌اید؟ ده‌ها میلیارد تومان هزینه صرف شده ساخت غرفه‌های رنگارنگ نهاد‌های مالی بازار سرمایه، بانک‌ها و بیمه را از نزدیک دیده‌اید؟ 

به نظر می‌رسد خصوصی سازی‌ها و ایجاد بازار بورس در ایران از همان ابتدا هم اقدامی نادرست و نسنجیده بوده است. اقدامی که مناسب سیاست‌ها و نحوه حکمرانی غیر دموکراتیک کشور نبوده و اصرار به ادامه فعالیت چنین نهاد‌ها و بازارهایی، جز زیان برای مردم و سرمایه گذاران ریز و درشت، چیزی به ارمغان نمی‌آورد. آنچه مشهود است، در چنین شرایطی، دولتی کردن و مصادره مجدد شرکت‌های خصوصی و خصوصی شده (که البته سابقه درخشانی هم در این زمینه داریم)، تعطیلی بازار بورس و استفاده از مکانیزم‌های منسوخ شده قیمت گذاری و توزیع کوپن‌های کالایی و همچنین خندیدن به کلیه کسانی که روزی ادعای سرمایه گذاری در بورس را داشتند، شایسته‌ترین و مناسب‌ترین اقدام آتی حاکمان کشور می‌باشد.

بی‌تردید عیار تحلیلگران و آنالیزور‌های اقتصادی و مالی بازار سرمایه را می‌بایست در بازار‌های نزولی و حتی راکد محک بزنید نه در بازار‌های مثبتی که همه با ارتباط مسقیم یا غیرمستقیم به چند سفته‌باز، خود را نخبه و نوستارداموس زمان می‌نامند. ضرب المثل معروفی در وال‌استریت می‌گوید: "در گردباد، حتی شترمرغ‌ها هم پرواز می‌کنند".

تنها با یک حساب سرانگشتی برای حفظ شرایط کنونی کشور در صنعت نفت، گاز، برق و آب، نیاز به ۷۰۰ میلیارد دلار سرمایه نا قابل داریم. کسی می‌داند اگر این سرمایه گذاری ۷۰۰ میلیارد دلاری در صنعت آب. برق، نفت و گاز در چند سال آینده انجام نشود چه چیزی در انتظارمان خواهد بود؟‌ ای کاش شهید رئیسی زنده بود و اطلاعیه‌های کدال را در روز‌های داغ تابستان می‌خواند. می‌دید که چگونه علی رغم آنکه برخی شرکت‌های کوچک ورشکسته به مدار تولید برگشتند، ولی شرکت‌های تولیدی بزرگ کشور یکی پس از دیگری به دلیل نبود برق به تعطیلی کشیده می‌شوند؟

درست پس از انقلاب و در حالی که شاخه دانشگاه هاروارد در تهران به دانشگاه امام صادق و مدیریت آن به جناب آیت الله کنی سپرده شد، ما خاندوزی‌ها، عشقی‌ها، عبدالملکی‌ها، جبلی‌ها و …، را تربیت کردیم و دانشگاه هاروارد اما، مریم میرزا خانی، کامران وفا، ساموئل وبر، جمیز راسل، الیوت، باراک اوباما، مارک زاکربرگ و بیل گیتس‌ها را به دنیا معرفی می‌کرد. به نظر شما جهت سنجش و ارزیابی هوشی و توان علمی روسای آتی بانک مرکزی، سازمان بورس، وزارت اقتصاد و بسیاری دیگر از سمت‌های کلیدی کشور، سوال در خصوص نحوه تیمم و غسل با اهمیت‌تر است یا ارزیابی‌های مربوط به قدرت حل مسائله، ضریب هوشی و شناخت اعداد؟ 

واقعا مشخص نیست دولتمردان با شهامت، تا چه زمانی می‌توانند بانک‌های ورشکسته را به یکدیگر پاس دهند. چه زمانی شاهد انفجار بمب‌های ساعتی نظیر بانک ایران زمین، بانک آینده و ...، خواهیم بود؟ آنچه مسلم است هر سالی که از اصلاح بانک‌های ناتراز می‌گذرد، زیان انباشته این بانک‌ها به طور تصاعدی افزایش و تبعات آتی آن‌ها نیز بحرانی‌تر می‌گردد. چرا نام دو مدیر سابق بازداشت شده یک بانک ذکر نشد؟ آیا این دو نفر همان موسسان بانک ایران زمین می‌باشند؟ اگر اتهامی محرز شده و دو نفر بابت ۶ فقره ملک، ۳.۴۰۰ میلیارد تومان گران نمایی و یا به عبارت ساده‌تر پول بانک و مردم را بالا کشیده اند، چرا نام آن‌ها ذکر نمی‌شود؟ آیا باز هم آبروی مومن و فردی انقلابی در میان است؟

۶۰ درصدی که یقین دارند با نحوه حکمرانی کنونی و سیاست‌های نهادینه شده در کشور، امیدی به بهبود وضعیت کشور نیست، ۶۰ درصدی که از اصلاح‌طلب و اصولگرا گذشته‌اند و آن‌ها را سر و ته یک کرباس می‌پندارند، ۶۰ درصدی که از معضلات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به تنگ آمده‌اند و یقین دارند اگر کسی در این ساختار می‌توانست اوضاع را سامان دهد در این ۴۵ سال این کار را کرده بود، ۶۰ درصدی که نه وعده‌های جذاب تحویل گوشت درب منزل، یارانه‌های مبتنی بر طلا، سبد‌های کالای رنگین، حاملگی‌های رایگان و ...، وسوسه‌شان می‌کند و نه نقل قول‌های فراوان از قرآن و نهج البلاغه.

شاید با اهمیت‌ترین موضوع انتخابات سپری شده حتی بیش از نحوه تقسیم آرا، مشارکت پایین مردم در انتخابات ریاست جمهوری بود. حتی دو قطبی محدود ایجاد شده نیز، نتوانست آن چنان مردم را متقاعد به حضور در پای صندوق‌های رأی کند. آنقدر یأس و ناامیدی درخصوص نقش مردم در نحوه مدیریت و حکمرانی در کشور جدی به نظر می‌رسد که می‌توان انتخابات ۸ تیر ۱۴۰۳ را نقطه عطفی در تاریخ چندین ساله حاکمیت به روش جمهوری دانست.

اساتید با چنان ظرافتی روز ۹ تیر ماه را به عنوان روز لغو دامنه نوسان ۲ درصدی انتخاب کرده اند، گویی خیالشان بابت انتخاب رئیس جمهور در دور اول راحت است. فرض کنیم کار جناب زاکانی، قاضی‌زاده هاشمی و جلیلی به دور دوم انتخابات بکشد، تکلیف ریسک سیستماتیک چه می‌شود؟ این دوستان ریسک دارند یا ندارند؟ پزشکیان چه؟ قالیباف یا پورمحمدی چطور؟ از نظر اساتید سازمان بورس و بچه‌های بالا، او پرریسک محسوب می‌گردد یا کم‌ریسک؟ امکان دارد سازمان بورس با انتشار اطلاعیه‌ای در سامانه کدال به طور شفاف اعلام نماید، کدام کاندید‌اها دارای ریسک سیستماتیک و کدام یک فاقد ریسک سیستماتیک محسوب می‌شوند تا ما هم بدانیم در صورت پیروزی هرکدام باید بفروشیم یا بخریم؟

یکی نقش قصاب را بازی می‌کند و گوشت درب خانه‌ها تحویل می‌دهد، دیگری با اشاره‌های پیاپی به نهج البلاغه قرار است حکومت علی را برقرار نماید. یکی قرار است تمام تجربیات سخت خود در جنگ، نیروی انتظامی و خلبانی را به کار گیرد تا مدیریتی نرم در کشور برقرار سازد و دیگری انگار به دنیا آمده تا پوششی برای دیگران باشد و ظاهرا نمی‌تواند به عنوان شخصیتی مستقل به مردم و انقلاب خدمت کند. واقعا درک اینکه فعالان بازار سرمایه به کدام یک از صحبت‌ها و سوابق درخشان این کاندید‌اها در حوزه بازار سرمایه دلخوش کرده‌اند دشوار است. اما لطفا بابت این کاندید‌اهای همیشه در صحنه به هم بی‌احترامی نکنید. امیدوارم اگر خدای ناکرده، روزی که کاندیدای محبوب‌تان رئیس جمهور شد و همچنان شاهد نابودی بازار سرمایه بودید، از نحوه برخوردتان با سایر سهامداران خجالت نکشید.

شما بگوئید از میان این ۸۰ نفر کاندید و عاشقان خدمت به مردم در کسوت ریاست جمهوری، با طرز فکر چند نفر آشنا هستید؟ از فعالیت‌های درون حزبی چند نفرشان خبر دارید؟ چند نفرشان از حزب اصولگرا هستند، چند نفر از حزب اصلاح طلب و چند نفرشان از حزب باد؟  آیا کاندیدی که حتی ذره‌ای نگرشی متفاوت از بقیه داشته باشد را می‌توانید از این ۸۰ عزیز همیشه در صحنه جدا کنید؟ به تحصیلاتشان نگاه کنید، شغل و سمت‌هایشان را بررسی کنید، توانایی و سطح علمی آن‌ها را ارزیابی کنید، افتخارات پیشین و دستاورد‌های بین المللی آن‌ها را برانداز کنید، آیا تفاوتی در آن‌ها می‌بینید؟

چرا قرار است همه چیز در این مملکت تصنعی، دستوری و خارج از مکانیزم‌های بازار آزاد باشد. ذات بازار بورس را با محدودیت دامنه نوسان به سخره می‌گیریم تا به جامعه این سیگنال را بدهیم که فقدان اتفاقی رئیس جمهورمان، اول از همه، باعث تزلزل بازار‌های مالی می‌شود. شاید اگر شهید رئیسی در طول ۳ سال ریاست جمهوری خود اوضاع وخیم اقتصادی را از منفی ۸۰ به منفی ۴۰ تقلیل داده بود ما هم درگذشت ایشان را بسیار تاثیر گذار بر بازار‌های مالی قلمداد می‌کردیم، اما ...

بررسی دو سناریوی محتمل انتخابات ریاست جمهوری و تأثیر آن بر اقتصاد و بازار سرمایه: از اولین روز کاری در سال ۱۴۰۳ تاکنون، حتی یک روز توانسته‌اید بدون استرس و دنبال کردن خبری ناگوار، به پرتفوی سهامتان نگاه کنید؟ حمله به کنسولگری ایران، حمله موشکی ایران، حذف معافیت‌های مالیاتی، کاهش شدید سودآوری شرکت‌های بزرگ، سقوط بالگرد رئیس جمهور و این بازی ادامه دارد...