سوژه هفته

متاسفانه و برخلاف بازار‌های بورس جهانی که هر از چند سالی با ظهور تکنولوژی ها، صنایع جدید و بهره گیری از علوم نوین در تولید محصولات شرکت ها، هیچگاه جذابیت‌های سرمایه گذاری خود را از دست نمی‌دهند، ظاهرا سرمایه گذاران در بازار سرمایه ایران، محکوم به سرمایه گذاری مادام العمر در چند صنعت قدیمی، روبه افول و خام فروش نظیر صنایع پتروشیمی، پالایشگاهی، فولادی، معدنی، سیمانی و ...، آنهم با پایین‌ترین میزان بهره وری و بهره مندی از تکنولوژی‌های مدرن هستند.

بی شک یکی از چالش‌های تأثیرگذار ماه‌های گذشته بازار سرمایه کشور، تصمیمات دولت در خصوص افزایش قابل‌توجه نرخ گاز خوراک و سوخت مجتمع‌های پتروشیمی در سال جاری بوده است. اکنون، آیا زمان خانه‌تکانی در صندوق‌های بزرگ فرارسیده؟

احتمالا بسیاری از شما خوانندگان عزیز (چه سرمایه گذاران حرفه‌ای و چه سرمایه گذاران آماتور) به دفعات، واژه "لیدر" را در بازار سرمایه شنیده اید. اصولا لیدر‌ها در بازار‌های بورس بین المللی، سهام شرکت‌های بزرگ با شرایط بنیادی قدرتمند و کم نوسان می‌باشند که معمولا دارای بیشترین سهم از یک صنعت، ورود و خروج پول و به نوعی پیشرو در بازار و یا صنعتی به خصوص هستند

در گزارش سوژه این هفته سعی داریم تا ماجرای افزایش نرخ خوراک پتروشیمی‌ها را از زوایایی دیگر بررسی کنیم تا شاید پافشاری دولت بر لزوم افزایش نرخ خوراک پتروشیمی‌ها بیش‌ازپیش آشکار گردد.

شاید باورش دشوار باشد، اما در بازار سرمایه یکی از کشور‌های خاورمیانه به نام ایران، شرکت‌هایی که به دلیل انتصابات غیر تخصصی، سوء مدیریت، ناکارآمدی، عدم تطبیق پذیری با صنعت، ضعف مفرط در مدیریت نیروی انسانی و ...، قابلیت تحقق زیان‌های سنگین تا مرز ورشکستگی را دارند هر ۵ سال یا شاید هر ۳ سال، پاداشی کم نظیر دریافت می‌کنند.